τούτου ἕνεκα ἐνόπλους ἄνδρας ἐν ὥρᾳ νυκτὸς καὶ ἥρπασαν ἀπὸ τῆς πατρικῆς στέγης τὴν μνηστήν. Ἀλλ’ ἐντεῦθεν προῆλθε νέα ἀπροσδόκητος περιπέτεια. Ἡ ὅσον ὡραία τόσον εὔτολμος νεᾶνις εὗρεν εὐκαιρίαν νὰ ἀποδράσῃ τῆς οἰκίας ἀπεχθοῦς νυμφίου καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ κάτω χωρίον ὅπου ἐτέθη ὑπὸ τὴν ἀσφαλῆ πλέον προστασίαν τοῦ ἀνδρὸς, ὅν ἐπροτίμα ὡς σύζυγον ἐξ ἔρωτος. Τότε δὲ ἠκούσθη καὶ ἐψάλη ἀνὰ τὰ χωρία τοῦ Ταινάρου περίφημον σατυρικὸν μοιρολόγιον συντεθὲν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν τοῦ ἀτυχήσαντος γένους, ὅπερ ἀπήγαγε καὶ ἀπώλεσε τὴν νύμφην τοσοῦτο οἰκτρῶς. Παντοῦ ἀντήχει ἐν μέσῳ γελώτων, ἐξερεθίζον μέχρι μανίας τοὺς παθόντας, τὸ μοιρολόγιον:
«Ὄντες ποῦ μὲ παντρεύασι
δὲν μὲ καλογερεύασι;
Μοῦ ’δῶσαν ’να πεντάφτωχο
κ’ ἕνα παλῃοπεντάκληρο.
Τόνε τσιγκλοῦ δὲν μὲ τσιγκλᾷ
τόνε μιλοῦ δὲν μὲ μιλᾷ.
Κι’ ἀφίνου κάτω τὴν ντροπή....
Εἰς ἐπίμετρον δὲ τῆς συμφορᾶς, ὁ γάμος τῆς κόρης ἀπεφασίσθη μετὰ σπουδῆς καὶ ἐτελέσθη μετὰ μεγάλης λαμπρότητος καὶ ἐπιδείξεως. Τὸ κάτω χωρίον ἀντήχει ἐκ τῶν πυροβολισμῶν, ἐσείετο δὲ ὑπὸ ᾀσμάτων, μουσικῶν ὀργάνων καὶ χορῶν. Ἀπὸ τὸ Σάββατον ἀρξαμένη ἡ τελετὴ τοῦ γάμου διήρκεσεν ἐπὶ τριήμερον. Κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν οἱ προσκεκλημένοι προσῆλθον μετὰ πομπῆς εἰς τὸν οἶκον τοῦ γαμβροῦ φέροντες ἐπὶ ἡμιόνων ἄρτους καὶ σφαχτὰ, ἀκολουθούμενοι δὲ ὑπὸ συγγενῶν, γυναικῶν, παιδίων καὶ ἀνδρῶν ἐνόπλων, πάντων ἐν ἑορτασίμῳ στολῇ. Τὴν ἑσπέραν ἔφαγον πάντες ἐν κοινῇ τραπέζῃ τὸν ἀναπόφευκτον χόνδρον καὶ ἄλλα ἐδέσματα, συνήθη εἰς γάμους, καὶ πολυτρόπως διεσκέδασαν καθ’ ὅλην τὴν νύκτα, ᾄδοντες, πυροβολοῦντες καὶ χορεύοντες μὲ ταβούλια· τὴν δὲ ἐπιοῦσαν μετὰ τὴν λειτουργίαν, ἐτέλεσαν τὴν κυρίαν τοῦ γάμου τελετήν. Αἰ πολυπραγμονοῦσαι γυναῖκες εἰργάσθησαν πρὸς στολισμὸν τοῦ νυμφίου καὶ ἔπειτα παραδόντες αὐτὸν εἰς τὸν κουρέα ἔψαλον περὶ αὐτὸν τό:
