Ἀντ. ΜομφερρᾶτοςΟ Δάντης χειραγωγούμενος ὑπὸ τοῦ ὁδηγοῦ του ἀφικνεῖται εἰς τοὺς κύκλους, ἔνθα ἐπὶ ἀμμώδους παχέος ἐδάφους γυμναὶ ψυχαὶ ἐβασανίζοντο, καταφλεγόμεναι ὑπὸ αἰωνίου καὶ βραδέως πιπτούσης βροχῆς πυρὸς.
Piovén di fuoco dilatale falde
come di neve in alpe senza vento
Ἦσαν οἱ ἐν τῷ κόσμῳ ἀντιστρατευθέντες πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὴν φύσιν. Ἐκεῖ συναντᾷ ὅμιλον σοδδομιτῶν κολαζομένων, οἵτινες παρελαύνουσι, ἕκαστος δὲ διερχόμενος προσπαθεῖ νὰ διαγνώσῃ τὸν περίεργον περιηγητὴν τῶν μυστηριωδῶν τόπων. Εἷς μετὰ τὸν ἄλλον διαβαίνει, ὅταν τις αὐτῶν ἀναγνωρίζῃ τὸν Δάντην· σύρων δὲ αὐτὸν τοῦ φορέματος ἀναφωνεῖ οἷον θαῦμα! καὶ τείνει φιλίαν χεῖρα. Ὁ ποιητὴς συγκεντρῶν τὸ βλέμμα διακρίνει τὸν διδάσκαλόν του Βρουνέττον Λατίνην, φέρων δὲ καὶ κλίνων τὴν χεῖρα ἐπὶ τοῦ ἐψημένου προσώπου του μετὰ δριμέος σκώμματος ἀπαντᾷ Ὑμεῖς ἐνταῦθα, κὺρ Βρουνέττε;
Ὁ Βρουνέττος Λατίνης ἐγεννήθη ἐν Φλωρεντίᾳ κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 13 αἰῶνος· ἀκριβῶς τὸ ἔτος τῆς γεννήσεώς του δὲν εἶνε γνωστόν, τὸ βέβαιον ὅμως εἶνε
