Ἐκλήθη δὲ ὤκιμον ἐκ τοῦ ὠκὺς, πιθανῶς ἕνεκα τῆς ταχείας αὐτοῦ αὐξήσεως.
Τὴν σήμερον ὁ βασιλικὸς μετὰ τοῦ διάνθου (γαρυφάλλου) εἶνε τὰ μόνα φυτὰ ἅτινα ἔχουσιν εὐρυτάτην διάδοσιν παρὰ τῷ λαῷ τῆς Ἑλλάδος καὶ παρέχουσιν εἰς τὰς συνηθείας αὐτοῦ καὶ τὴν λαϊκὴν ἀνθοκομίαν ἴδιον χαρακτῆρα. Οὐδεμία κώμη ἢ χωρίον ὑπάρχει, ἐν ᾧ νὰ μὴ βλέπῃ τις ἀπὸ τοῦ παραθύρου τῶν οἰκιῶν γάστραν ἢ τεθραυσμένον ἀγγεῖον, περιέχον φουντωμένον βασιλικόν. Ἡ τρυφερὰ κόρη τῆς οἰκογενείας, ἡ νεαρὰ χωρικὴ, ἡ ἁβρὰ ἐπαρχιῶτις, θεωρεῖ τὸν βασιλικὸν ὡς τὸ προσφιλέστερον τῶν φυτῶν εἰς ὃ ἐπιδαψιλεύει τὰς τρυφερωτέρας θωπείας, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ἡ δημοτικὴ ποίησις ἠξίωσεν αὐτὸν στροφῶν ἐπαξίων τοῦ ἀρώματος τὸ ὁποῖον ἀποπνέει.
Ὁ βασιλικὸς μόνος ἢ μετ’ ἄλλων ἀνθέων εἶνε τὶ προχειρότερον δῶρον πάσης οἰκογενείας κατὰ τὰς ἐπισκέψεις τῶν φίλων καὶ ξένων. Εἴς τινας μάλιστα νήσους τῶν βορείων Σποράδων ἡ προσφορὰ ἀνθοδέσμης ἐκ βασιλικοῦ συνοδεύεται ὑπὸ ἰδιαιτέρου ἐθίμου. Ὅταν δηλ. παρέχεται κλάδος τοῦ φυτοῦ τούτου περιβάλλεται οὗτος ὑπὸ χρυσῆς μὲν κλωστῆς ὅταν δίδεται ὑπὸ κόρης ἢ εἰς νέον ἄγαμον, ὑπὸ κοινοῦ δὲ νήματος ἐὰν δίδεται ὑπὸ ὑπάνδρου γυναικὸς ἢ εἰς ἄνδρα ἔγγαμον. Εἶνε δὲ ἀδύνατον νὰ ἐπισκεφθῇ τις οἱανδήποτε οἰκίαν χωρὶς νὰ λάβῃ κλάδον βασιλικοῦ.
Ἡ καλλιέργεια τοῦ χαριεστάτου τούτου φυτοῦ καί τοι ἤρξατο παραμελουμένη ἐντὸς τῶν πόλεων, δὲν θὰ δυνηθῇ ὅμως νὰ ἐκλείψῃ ἀπὸ τῶν συνηθειῶν τοῦ λαοῦ, ὅστις πρὸς τοῖς ἄλλοις ξενικοῖς φυτοῖς, ἅτινα ἀδιακόπως παραλαμβάνει, διετήρησε καὶ θὰ διατηρήσῃ τὴν πρώτην πάντοτε θέσιν εἰς τὴν βασιλικὴν ὄντως ταύτην πόαν.
