Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1889 - 189.jpg

189

---

Ἐφίλησα τὴν ἄφατον νυκτερινὴν μαγείαν,
ὁπότε τὴν πανάχραντον τελοῦντα λειτουργίαν,
ἡδέως σπινθηρίζουσι τὰ φωτοβόλα πλήθη·
ὁ ἀστερόεις οὐρανὸς εἰς τὴν ἁγίαν
τοῦ σύμπαντος μητρόπολιν ὡς λύχνος ἀνηρτήθη.

Τὸ κάτοπτρον ἐφίλησα τῆς ἱλαρᾶς θαλάσσης,
ἢ τεῖνον κόλπους διαυγεῖς εἰς τὰς γλαυκὰς ἐκτάσεις,
ἢ ὡς ἐν πάλῃ φοβερᾷ ῥηγνύμενον καὶ βρέμον,
ἐνῷ τῶν μελανῶν ἐγκάτων τὰς ἐκβράσεις
συμφύρει μετὰ τῶν νεφῶν ἡ βία τῶν ἀνέμων.

Ἐφίλησα, ὧ μῆτερ μου, τὰς καλλονάς σου πάσας,
ἐκ σοῦ τοῦ θείου ἔρωτος τὸ κώνειον θηλάσας,
καὶ εἰς τῆς λύρας τὰς χορδάς, ὡς εἰς βασάνων ἥλους
τὰ θέλγητρά σου ἔνθους θιασώτης ᾄσας,
τοὺς ἀδεξίους ἀπηνῶς κατέταμον δακτύλους.

Ἀλλ’ ἤδη τέλος ἔφθασεν ἡ πολυτλήμων ὥρα·
ὡς κτέρεα ἑτοίμασον τὰ κάλλιστά σου δῶρα.
Φθορὰ σὲ τρέφει. Ἀσπασμὸν νῦν δὸς θανατηφόρον.
Ἐκεῖνος ὅστις φίλτρου ἔμπλεως σ’ ἑώρα
κυκνείου ἤδη ᾄσματος πικρὸν προσάγει φόρον.

Ὁπότε χρυσαυγοῦς φωτὸς ἠμφιεσμένος στέφη
καὶ ὡς πορφύραν θεουργῆ τὰ ἰριώδη νέφη,
τὴν δύσιν πᾶσαν πυρπολεῖ ὁ Ἄναξ τῶν αἰθέρων,
ὁπότε τ’ ὄμμα εὐσεβῶς πρὸς τ’ ἄνω στρέφει
ὁ πᾶσαν ὑποδούλωσιν τοῦ πνεύματος ἐχθαίρων.