ἐν τῇ ἐξοχῇ ἑορτάς, ἀλλ’ ἐν μικρῷ κύκλῳ φίλων, ὥστε νὰ εἶνε εἰς θέσιν νὰ προφυλάττῃ τὰ ἄνθη τοῦ κήπου ἀπὸ πάσης ἐπιβουλῆς τῶν προσκεκλημένων.
Ἤδη πάντες ηὐχήθησαν αὐτῷ τὰ βέλτιστα ἐπὶ τῇ ἑορτῇ καὶ περιέρχονται τὸν κῆπον ἀναμένοντες τὴν ὥραν τοῦ ἀρίστου, ὅπερ ὁ κ. Βάσαλος παραθέτει πάντοτε πλουσιοπάροχον· ἀλλ’ ἡ ὥρα παρέρχεται καὶ οὐδεμία περὶ τούτου ὑπόμνησις γίνεται. Φαίνεται δὲ εἰς ἄκρον ἀνήσυχος ὁ οἰκοδεσπότης τὸ βλέμμα φέρων ἀπὸ τῆς κηπαίας θύρας ἐπὶ τὸν ὁρίζοντα καὶ πάσας τὰς ἀτραποὺς ἐν τῇ πεδιάδι διερευνῶν ὅπως ἀνακαλύψῃ τοὺς ἐξώρους.
Καὶ περὶ μὲν τοῦ ἐπιστηθίου αὑτοῦ φίλου ἀδιαφορεῖ ἐντελῶς· τί ἂν δὲν ἔλθῃ ὁ Αὐγουστῖνος Μεντζιφόλας; ἡ ἔλλειψίς του θὰ παρέλθῃ ἀπαρατήρητος· ἀλλ’ ὁ Θεόδωρος Παλινούδης; ἀλλ’ ἡ σύζυγος αὐτοῦ Φαιναρέτη; αὐτὴ πρὸ πάντων; διότι ταύτην ἀναμένει ὁ κ. Βάσαλος, ὅπως δώσῃ τὴν διαταγὴν νὰ κενώσωσι τὸ γάλα.
Ἡ Φαιναρέτη Παλινούδη, γυνὴ ἐξαισίοις καλλονῆς, ἦτο ἡ θεότης τοῦ κ. Βασάλου. Ὅτε τὴν ἐγνώρισε πρό τινων ἐτῶν δὲ ὤκνησε κατὰ τὴν συνήθειαν παντὸς γεροντοπαλληκάρου, νὰ ἐπιτεθῇ κατ’ αὐτῆς διὰ συστηματικῆς θεραπείας, ὅπως τὴν καρδίαν αὐτῆς κατακτήσῃ, ἀλλ’ ἰδὼν ὅτι ἀδύνατα ἐπιχειρεῖ ταχέως μετέβαλε γνώμην καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτῆς ἐκτιμῶν ὁλοψύχως μετέστρεψεν εἰς θαυμασμὸν ὅλον ἐκεῖνον τὸν γεροντικὸν ἔρωτα, ὑφ’ οὗ πρὸς στιγμὴν ἀνεφλέχθη. Καὶ ἡ Φαιναρέτη Παλινούδη ἦτο τὸ ὃν τῆς λατρείας του· ἠρέσκετο σφόδρα ἐν τῇ συναναστροφῇ αὐτῆς, καὶ ἐνόμιζε πᾶσαν ἑορτὴν ἀποτυγχάνουσαν ἅμα ὡς ἔλειπεν αὕτη.
Ἐν τούτοις ἡ κυρία Παλινούδη δὲν ἤρχετο καὶ οἱ προσκεκλημένοι τοῦ κ. Βασάλου, νήστεις οἱ πλεῖστοι, ἤρχιζον νὰ τονθορύζωσι, διότι δὲν ἐνόουν τὸν λόγον πάσης περαιτέρω ἀναβολῆς ἀφοῦ τὰ πάντα ἦσαν ἕτοιμα ἐν τῷ ἑστιατορίῳ καὶ οἱ στόμαχοι αὐτῶν κενοί. Ὡς δ’ ἐκ συνθήματος περιεκύκλωσαν πάντες τὸν κ. Βάσαλον ἱστάμενον ἐπὶ τοῦ ἀναβάθρου τῆς οἰκίας καὶ τὴν πεδιάδα περισκοποῦντα πάντοτε.
Κυρια τισ πολυσαρκοσ διὰ τοῦ ριπιδίου αὐτῆς τὸν ὦμον τοῦ Βασάλου τύπτουσα. — Αἲ, τί λέγεις, Βάσαλε, δὲν εἶνε ὥρα νὰ φᾶμε καὶ τίποτε;
Βασαλοσ ἐξάγων τὸ ὡρολόγιόν του ἐν στενοχωρίᾳ — Νομίζετε ὅτι εἶνε ὥρα;
Γερων τισ κυριοσ τυμπανίζων ἐπιδεικτικῶς τὴν γαστέρα του. — Ἂν εἶνε ὥρα; καὶ πότε δὲν εἶνε ὅταν μᾶς ἔχῃς τόσον ὡραῖα πράγματα!
Βασαλοσ μειδιῶν καὶ ὑποχωρῶν ὅπως εἰσέλθωσιν οἱ προσκεκλημένοι. — Ὁρίστε λοιπὸν, καθήσατε ὅπως θέλετε. (Πρὸς τοὺς ὑπηρέτας, οἵτινες ἵστανται συνηθροισμένοι ἔν τινι γωνίᾳ τοῦ ἑστιατορίου). Κενώσατε τὸ γάλα.
