— Καὶ δὲν φρόντιζαν οἱ ’δικοί του;
— Ποιὸς νὰ φροντίσῃ; ὁ πεθερός του πέθανε, ἡ ἀρραβωνιαστική του ποιὸς ξέρει τί ἔγεινε.
— Καὶ σὺ τί καθώσανε μὲ σταυρωμένα χέρια;
— Ἐγώ! ἂχ Κύριε εἰσαγγελέα (ἐν ἀπογνώσει) δὲν βαστῶ θὰ ’στὸ ’πῶ....
— (διακόπτων) Καὶ εἶναι λὲς ἀκόμη καλὸς ἄνθρωπος;
— Τόσο καλὸς ποῦ ὅλοι στὴ φυλακὴ τὸν ἀγαποῦνε. Καμμιὰ φορὰ μάλιστα τὸν ἀφίνουν καὶ βγαίνει καὶ ἔξω· παίρνει λίγο τὸν ἀέρα του καὶ πάλι γυρίζει σὰν τὸ ἀρνὶ στὴ μάνδρα.
— (ἔξαλλος) Ψέμματα!
— Ἀλήθεια!
— Ἂν λὲς ἀλήθεια θὰ τοὺς πάρῃ ὁ διάβολος, ἂν λὲς ψέμματα θὰ σὲ πάρῃ ὁ διάβολος.
— Ἀλήθεια λέγω· λυπήσου με! μὴ τοὺς κάνῃς κακό!
— Τὸ παραξύλωσες! γιὰ πόσους κακούργους ἦλθες νὰ μοῦ μιλήσης; ἀνάθεμά σε! Πάμε ’στὴ φυλακὴ τώρα.
— Ὄχι μαζύ!
— Καλὰ, πηγαίνω μόνος μου (λαμβάνει τὸν πῖλον του).
— Στάσου λίγο κύριε εἰσαγγελέα.
— Τὸ παράκαμες (λαμβάνει τὴν ῥάβδον του) Λέγε, ποιὸς εἶναι ὁ κατάδικος.
— Ἐγώ!!
— Σύ!…… (ὑψώνων τὴν ῥάβδον του καὶ πάλιν καταβιβάζων αὐτὴν) ἀνάθεμά σε! μοῦ χάλασες τὸ χαρακτῆρά μου!! Καὶ πῶς βρίσκεσαι ἔξω;!
— Σᾶς εἶπα μ’ ἀφίνουν, γιατὶ εἶμαι τίμιος.
— Ἀφοῦ εἶναι ἕνας φονιᾶς ἔξω ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἐγὼ δίκαιο θά ἦτο νὰ πάω μέσα! Καταραμένη ὑπηρεσία! Ἔξω εὑρίσκεσαι ἔ; καὶ τὸ λές!.. Μοὔρχεται νὰ κτυπήσω τὸ κουδούνι καὶ νὰ σὲ στείλω δεμένο μέσα καὶ μὲ τὰ ἴδια σκοινιὰ νὰ φέρω δεμένους ἐκείνους ποῦ σ’ ἄφισαν. (Συλλογίζεται. Κτυπᾷ τὸ μέτωπόν του) Ἄχ! μοῦ χάλασες τὸ χαρακτῆρά μου!. Ἔλα, φύγε, φύγε νὰ μὴ σὲ βλέπω. Θὰ φροντίσω γιὰ τὴ χάρι σου. Στὴ φυλακή σου γρήγορα. Μὴ βγάλης μιλιὰ καὶ μὴ ξανάβγης ἔξω. Μὲ διέφθειρες, μὲ κατέστρεψες ἂχ ποιὸς ἤμουν καὶ ποιὸς κατήντησα!… Ἀκόμη στέκεσαι;
