Γ. Φιλάρετος.Μη πλανηθῆτε, παρακαλῶ, ἐκ τοῦ τίτλου, ὅτι εἶμαι γνώστης τῆς ἱερογλυφικῆς γραφῆς. Μὴ φοβηθῆτε δὲ, ὅτι καὶ ἐγὼ ἀκονίζω τὴν λεπίδα τῆς λαιμητόμου, ὅπως καρατομήσω τ’ ἀθῶα τοῦ ἀλφαβήτου γράμματα ὡς ὁ κ. Ἰσ. Σκυλίσσης τὴν ψιλὴν καὶ τὴν βαρεῖαν. Τοιαῦτα αἱμοβόρα σχέδια δὲν ἔχω, φίλε κύριε Σκόκε, καὶ δύνασθε νὰ ἡσυχάσητε. Τοὐναντίον πρόκειται νὰ προτείνω τὴν ἀνάστασιν λέξεων ἀσπλάγχνως ἀπαγχονισθεισῶν, καὶ ὡς πρὸς τοῦτο ζητῶ τὴν ἄδειαν ἀπὸ τὸν ὑψώσαντα τὴν σημαίαν τῶν ἐν τῷ γράφειν συντομιῶν.
Συχνάκις ἐν ταῖς ἐπιστολαῖς καὶ ταῖς ἐφημερίσιν, ἀλλὰ συχνότερον ἐν τοῖς δικογράφοις, — κακογεγραμμένοις καὶ μὴ, — ἐν τοῖς ἐγγράφοις τῆς Ἑλληνικῆς γραφειοκρατίας τῶν «Ἐπιγράφεται» καὶ «Διευθύνεται» καὶ ἐν αὐταῖς ἔτι ταῖς δικαστικαῖς ἀποφάσεσιν, εὑρίσκεις, φίλτατε ἀναγνῶστα, τὰ «ε. ε.—τ. ε.—π. ε.» Ἐὰν δὲν ἠδυνήθης νὰ μαντεύσῃς τὴν σημασίαν τῶν συνθηματικῶν τούτων γραμμάτων, ὅπερ φυσικώτατον, — ἐρωτήσας θὰ ἔμαθες, ὅτι φιλάργυρός τις χάριν οἰκονομίας χάρτου, — κατὰ
