παραδόσεως. Ἐν τῷ δράματι λοιπὸν τούτῳ ἵνα κάλλιον τηρηθῇ ὁ χαρακτὴρ τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, ἐνόμισε πρέπον ὁ ποιητὴς νὰ εἰσαγάγῃ αἰθίοπα ὁμιλοῦντα μὲν εἰς γαλλικοὺς στίχους, ἀλλὰ διαστρεβλώνοντα κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν ὁμοφύλων του τὴν γαλλικὴν γλῶσσαν.» Φέρει δὲ ὁ γρά-φων ὡς παράδειγμα τῆς ἀλλοκότου ταύτης τοῦ Λεμερσιὲ ἐπινοίας μεταξὺ ἄλλων καὶ τοὺς ἑξῆς στίχους τοῦ αἰθίοπος:
Oui, pervers se glisser tel que lâche serpent,
Monter au nid de ľaigle et ľatteindre en rampant;
Mais du reptile moi briser la tête impure
Ἂν συμπολίτης τοῦ ποιητοῦ φοβῆται μήπως ἡ ἀτέλεια τῆς πραγματείας τοῦ G. Vauthier ἐμβάλῃ εἰς πειρασμὸν καὶ ἄλλον καρτερικὸν φίλον ὀχληρὸν ἀναγνωσμάτων νὰ φιλοτεχνήσῃ καὶ ἄλλην περὶ τοῦ Λεμερσιὲ πραγματείαν τελειοτέραν καὶ ἀκριβεστέραν, ἐν ᾧ θὰ ἥρμοζε λέγει [1], νὰ εἶχεν ὁριστικῶς καταπαύσῃ πᾶς περὶ αὐτοῦ λόγος, ἡμεῖς ἀπ’ ἐναντίας θὰ ηὐχόμεθα νὰ ἐβλέπομεν εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς γλῶσσαν πραγματείαν εἰδικὴν ἀναφερομένην εἰς τὰ ἔργα τὰ ἰδίᾳ ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας ἐνδιαφέροντα ξένου ποιητοῦ, ὅστις κρίνεται μὲν ἄξιος λήθης, ἀλλ’ ὃν ὁπωσδήποτε ἐνέπνευσεν ἐν ἡμέραις πονηραῖς τοσοῦτον ἐνθουσιωδῶς ἡ ἀγωνιζομένη Ἑλλάς.
- ↑ Revue Critique ἔνθα ἀνωτέρω.
