Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
56
άλλου μαθήματος εις ὅ προβιβάζεται κατ’ έτος ἡ καθ’ ἡμᾶς μαθητιῶσα νεότης «Σταθῆτε, μη τρέχωμεν»;
Το εκφωνῶ, το αναφωνῶ και επαναλαμβάνων αυτο διαρρήγνυμαι, γινόμενος άλλου είδους αυτόχειρ, — εφ’ οὗ, τοὐλάχιστον ἡ Εκκλησία, ευσυνειδήτως θα απαγγείλῃ τα νεκρώσιμα.
Ι. Ισιδωριδησ Σκυλισσησ[1].
- ↑ Παρακαλῶ τον φίλον εκδότην νὰ παραγγείλῃ εις τους στοιχειοθέτας μη επιθέσωσι ψιλας και βαρείας, μη βλέποντες ταύτας εν τῷ χειρογράφῳ μου. Έχω κανόνας, ὅτι
α′. Πᾶν αρκτικον λέξεως φωνῆεν, μη φέρον το σημεῖον τῆς δασείας, εῖνε ψιλόν, ὡς μαρτυρει ἡ ψιλότης αυτοῦ, ὅταν μηδεν φέρῃ σημεῖον.
β′. Ἡ λήγουσα πάσης λέξεως, μη ανακοπτομένης ὑπο οξείας η περισπωμένης, εξ ανάγκης πίπτει βαρεῖα· εξ οὗ καὶ το σημεῖον τῆς βαρείας αποβαίνει περιττόν· ὀξύνονται δέ, ὡς τα εγκλιτικά, αἱ αναφορικαι αντωνυμίαι· και τοῦτο ου μόνον προς διάκρισιν ἀπο τῶν άρθρων ὁ, ἡ, οἱ, αἱ, κτλ., αλλα και διότι αἱ αντωνυμίαι αὗται προφέρονται οξυτόνως.
Ὅταν ἡ ψιλη και ἡ βαρεῖα ὁμολογηθῶσιν ὡς παρέλκουσαι εν τῷ σημειοῦσθαι, καθότι δηλοῦνται ὅπου αν λείπῃ ἡ δασεῖα, ἡ οξεῖα και ἡ περισπωμένη, αἱ 114 κυψέλαι τῆς τυπογραφικῆς στοιχειοθήκης τῶν τονουμένων θα ελαττωθῶσιν εις 54, και επι στοιχειοθήκης οὕτως ηλαττωμένης το συνθετήριον τοῦ στοιχειοθέτου θ’ αποκτήσῃ πτερά. Τοῦτο εῖνε το σπουδαιότατον εν τῷ ζητήματι.
Απο τῆς 20 δεκεμβρίου τοῦ 1886 ανέφερα ταῦτα ευσεβάστως εις την Σύγκλητον τοῦ καθ’ ἡμᾶς Πανεπιστημείου, εξαιτούμενο, και αυτῆς την κρίσιν, αλλ’ εισέτι δεν κατηξιώθην αποκρίσεως. E pur si muove.
- Εν Αθήναις, 8 ιουνίου 1888.
Ι. Ι. Σ.
