τῶν συμφωνηθέντων. Αὕτη τῷ ὄντι οὐ μόνον ἑαυτὴν ζημιόνει, ἀλλὰ καὶ κοινὸν κτῆμα ὑποτιμᾷ. Ἀπὸ τοῦ γυναικείου αὐτομολεῖ εἰς τὸ ἐχθρικὸν στρατόπεδον ἐνθαῤῥύνουσα εἰς ἀντίστασιν τοὺς ἄνδρας. Τὸ ἔγκλημα αὐτῆς εἶναι ἐξίσου βαρὺ ὡς τοῦ προδότου, τοῦ προμηθεύοντος λάθρα τροφὰς εἰς φρουρὰν, ἥτις πρόκειται νὰ ἐξαναγκασθῇ διὰ τῆς πείνης εἰς συνθηκολογίαν. Διὰ τὴν ἔνοχον τοιαύτης ἐπιβουλῆς οὔτε συγγνώμη δύναται νὰ ὑπάρξῃ οὔτε κἂν ἐπιτρέπεται οἶκτος. Ταύτην δύνανται κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἰησοῦ νὰ ἐλεήσωσι καὶ νὰ ἐξακολουθῶσι συναναστρεφόμενοι οἱ ἄνδρες, καθῆκον ὅμως πάσης γυναικὸς εἶναι ν’ ἀποστρέφῃ καθ’ ὁδὸν τὸ πρόσωπον ὅπως μὴ τὴν χαιρετίσῃ, νὰ ἐξέρχεται τῆς αἰθούσης ὅπου βλέπει αὐτὴν εἰσερχομένην, νὰ ἐγείρεται τῆς τραπέζης ὅπου ἔτυχεν ἡ ἁμαρτωλὴ νὰ καθίσῃ, νὰ περισυλλέγῃ τὰς πτυχὰς τῆς ἐσθῆτός της ὅπως μὴ μολυνθῇ ἐκ τῆς προσψαύσεως τῆς λεπρᾶς. Ἡ θέσις τῆς προδότιδος δὲν εἶναι πλέον μεταξὺ τῶν τιμίων γυναικῶν, ὅσαι εὖρον ἢ ζητοῦσι σύζυγον, ἀλλ’ ἐν τῇ ἀτίμῳ ἀγέλῃ τῶν ἑταιρῶν, ἤτοι τῶν φυσικῶν συμμάχων τοῦ ἀνδρὸς κατὰ τοῦ γυναικείου πρὸς ὑπερτίμησιν τῆς ἡδονῆς συνασπισμοῦ.
Ὁ πάντα ταῦτα ἀκριβῶς ἐξετάζων ἄγεται νὰ πιστεύσῃ ὅτι τὸ δόγμα τῆς γυναικείας τιμῆς ἐνδέχεται μὲν νὰ ᾖναι κοινωνικῶς χρήσιμον, ἀπόλυτον ὅμως ἀξίαν δὲν ἔχει καθ’ ἑαυτὸ κἀμμίαν οὐδ’ ἄλλην τινὰ βάσιν παρὰ μόνον τὸ γυναικεῖον συμφέρον. Ἀληθὲς εἶναι ὅτι τὸ συμφέρον τοῦτο παρεπείσθησαν οἱ ἄνδρες νὰ ὑπηρετῶσιν ἐπὶ ζημίᾳ τοῦ ἰδίου καὶ ν’ ἀναλάβωσι μάλιστα καθήκοντα ἐκτελεστοῦ τῶν ἀποφάσεων τοῦ γυναικείου Ἀρείου Πάγου, κόπτοντες τὴν κόμην ἢ καὶ τὴν κεφαλὴν τῆς ὑπ’ αὐτοῦ εἰς ἀτιμίαν καταδικασθείσης. Ἀλλ’ οὐδ’ ἐκ τῶν θυσιῶν τούτων δύναταί τις ἄλλο τι λογικῶς νὰ συμπεράνῃ παρὰ μόνον, ὅτι ἑπόμενον ἦτο νὰ ποτισθῇ δι’ αἵματος καὶ τὸ εἴδωλον τῆς γυναικείας τιμῆς, ὅπως πᾶσα ἄλλη ἀνθρωπίνη πρόληψις καὶ πλάνη.
