Τὸ ἀπέναντι ᾀσμάτιον, ὅπερ χαίρομεν ὅτι ἐν πρωτοτύπῳ, ἀνέκδοτον τέως, πρῶτοι δημοσιεύομεν, συνέθετο ὁ διακεκριμένος ἕλλην μουσουργὸς κ. Παῦλος Καρρέρ, ἅμα ἔμαθεν τὴν εἰς Ζάκυνθον πέρυσιν ἄφιξιν τοῦ φίλου του κ. Ἰω. Καμπούρογλου καὶ προσήνεγκεν αὐτῷ ἀμέσως τὴν πρωΐαν, ὡς δεῖγμα τιμῆς πρὸς τὴν διαβάτιδα ἐκ τῆς ὡραίας νήσου ποίησίν του, ἣν πρὸ πολλοῦ ἐγνώριζεν. Ἡ ἐπιστολὴ, δι’ ἧς συνώδευσεν ὁ ἔξοχος μουσικοδιδάσκαλος τὸ μικρὸν τοῦτο προϊὸν τῆς μούσης του ἐπὶ στίχων τοῦ κ. Ἰω. Καμπούρογλου καὶ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν, εἶνε ἀξία καταχωρίσεως αὐτελεξὶ διὰ τὴν τόσην ἐγκάρδιον ἀφέλειαν της εἰκονίζουσαν τὰ ποιητικώτατα αἰσθήματα τοῦ «μοσχοβολημένου νησιοῦ»:
- Ἀξιότιμε Φίλε Κύριε Ἰωάννη Καμπούρογλου,
«Κατὰ πρώτην φορὰν ὁποῦ ἔρχεσθε εἰς τὸ μοσχοβολισμένο νησὶ καὶ νὰ ἀναχωρήσετε χωρὶς νὰ πάρετε μαζύ σας καὶ ἕνα λουλουδάκι ἐκ τοῦ μουσικοῦ ἀνθῶνος του ἤθελεν εἶναι πολὺ ἄδικον!
«Ὥστε, δέχθητε Σᾶς παρακαλῶ, ἕνα τοιοῦτο λουλοῦδι τὸ ὁποῖον ἐνωρὶς ἐνωρὶς καὶ δροσερὸ ἔκοψα ἐπίτηδες δι’ Ἐσᾶς.»
«ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΡΡΕΡ»
- Ἐν Ζακύνθῳ τὴν 15 Αὐγούστου 1886
