Τὸ περιοδικὸν τοῦτο εἶναι πλείονος προσοχῆς ἢ ὅσον ἀβασανίστως θὰ ἐφαντάζετό τις.
Ἡ κεντρικὴ θεωρία ἣν ἀνέπτυξε καὶ δι’ ἄλλων δημοσιογραφικῶν μέσων ὁ κ. Πλάτων Δρακούλης εἶναι ὅτι πᾶσα πρόοδος, πᾶσα ἀληθὴς ἐλευθερία, πᾶσα πραγματικὴ δικαιοσύνη ἐξαρτᾶται ἐκ τῆς ἐξισώσεως τῆς ἀπολαυῆς πρὸς τὴν παροχὴν, ἢ ἐν ἄλλαις λέξεσι τῆς ἀμοιβῆς πρὸς τὴν ἐργασίαν. Ἡ ἐπίτευξις τῆς ἐξισώσεως ταύτης μεταβάλλει ἀληθῶς ἄρδην τὸ ἐνεστὸς κοινωνικὸν οἰκοδόμημα ὅπερ προδήλως δὲν βασίζεται ἐπὶ τῆς ἐξισώσεως ταύτης οὔτε ἀλλαχοῦ οὔτε παρ’ ἡμῖν. Ἐν τῇ ἐνεστώσῃ κοινωνίᾳ οὐδὴς παρέχει ὅσον ἀπολαμβάνει, ἀλλὰ ἐπὶ τοῖς ἑκατὸν οἱ μὲν ἐννενήκοντα ἐννέα παρέχουσιν ἐννέα καὶ ἀπολαμβάνουσιν ἓν, εἷς δὲ παρέχει ἓν καὶ ἀπολαμβάνει 9×99. Τοῦτο εἶναι ψηλαφητὴ ἀδικία, ἐξ ἧς ὁ κ. Δρακούλης λίαν εὐλόγως βλέπει ἀπορρέοντα πάντα τὰ κοινωνικὰ κακά. «Ἐγκαταλείψατε πᾶν ἄλλο ζήτημα καὶ ζητήσατε τὴν ἐπίτευξιν τῆς ἐξισώσεως, καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ ἕκαστος.» Αὕτη εἶναι ἡ τόσῳ ἐπίμονος φωνὴ τοῦ ἄρδην πρὸς πάντα σκεπτόμενον.
Τόσῳ μᾶλλον σπουδαία εἶναι ἡ ἀξίωσις αὕτη καθόσον τὸ μέτρον τῆς ἐργασίας δύναται ἐφεξῆς νὰ μὴ εἶναι αὐθαίρετον, διότι ἡ νεωτέρα ἐπιστήμη δίδωσιν ἀρκούντως ἀκριβὴ διατίμησιν πάσης ἐργασίας, ὅπως μὴ ἐξαρτᾶται πλέον ἡ διατίμησις αὕτη ἐκ τῆς συμφωνίας τῶν μερῶν.
Ἀποτελεῖται ἐκ δέκα ἒξ σελίδων διστήλων, ἐκτυποῦται λίαν καλλιτεχνικῶς καὶ παρέχει πάντοτε ποικίλην, τερπνὴν χρήσιμον καὶ εὔληπτον ὕλην. Ἀδικεῖ ὄντως ἑαυτὸν ὅστις δὲν στέλλει πάραυτα τὴν συνδρομήν του ἵνα ἀναγινώσκῃ κατὰ μῆνα τοιοῦτον πρωτοφανὲς διὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ πολύτιμον δημοσίευμα.
