Κηδεύεται ἀποθανὼν προώρως νεανίας
Καὶ βαίνει ἡ νεκροπομπὴ πρὸς τὸ νεκροταφεῖον.
Ἀκολουθοῦσιν ὄπισθεν μετὰ περιπαθείας
Πολλοὶ θρηνοῦντες φίλοι του τὸν ἀνθηρόν του βίον.
Τὸν συνοδεύουν κατηφεῖς εἰς τὸν μοιραῖον οἶκον
Εἰς αἴσθημα ὑπείκοντες κ’ εἰς πένθιμον καθῆκον.
Ἡ μήτηρ του λυσίκομος, Νιόβη λιθωθεῖσα,
Ἀκολουθεῖ ὡς φάντασμα, ἠρέμα συρομένη·
Κ’ ἡ ἀδελφή του, ἀδελφοῦ-πατρὸς ὁρφανευθεῖσα
Ἔχει τὸ ἄλγος εὐγενὲς ὡς χάρις νεκρωμένη·
Εἶν’ ἀλγεινὸν τὸ θέαμα καὶ πένθος περιχύνει
Εἰς πᾶσαν τὴν νεκροπομπὴν ἡ ἀληθὴς ὀδύνη.
Ὅλοι δακρύουσιν· ἀλλ’ εἷς ἐξ ὅλης τῆς κηδείας
Εἷς ἄνθρωπος, σεπτῆς μορφῆς, πλειότερον πρεσβύτης
Θρηνεῖ ἀπαρηγόρητος μετὰ ἀπελπισίας,
Καθὼς νὰ ἦν’ ὁ τοῦ νεκροῦ πατήρ, ὁ μακαρίτης.
Οὐδὲ ἡ μήτηρ προχωρεῖ τοσοῦτον τεθλιμμένως·
Ἐκ τοῦ θανάτου φαίνεται κατακεραυνωμένος!
Τίς οὗτος ὁ βαρυπενθὴς μὲ τἄπελπι του ὕφος;
— Ἦτο τοῦ νέου δανειστής, ὀλίγον… τοκογλύφος.
Γεωρ. Α. Αναστασοπουλοσ.
