ἀγροτικαὶ νύμφαι, ὑψηλαὶ τῆς ἐμπνεύσεως θεότητες. Καλύψατε τὸ πρόσωπον! Ἡ νέα αὕτη ὡμοίαζε τὰς βλοσυρὰς ἡρωΐδας τῶν ρωμαντικῶν μυθιστορημάτων…… Ὁ ἄγγελος ἦτο δαίμων, τὸ ὡραῖον ἐκεῖνο πρόσωπον ἦτο ἄνευ ρινός!
Ἐσκέφθητε ποτέ σας ὡραῖαι μου ἀναγνώστριαι πόσον ἀποτρόπαιον κτύπημα θὰ κατέφερεν εἰς τὰ θέλγητρά σας παρομοία ἔλλειψις; Ἡ ρὶς εἶναι τὸ λεπτότερον, τὸ εὐαισθητότερον, τὸ καλλιτεχνικώτερον δῶρον τοῦ πλάστου. Γυνὴ ἄνευ ρινὸς εἶναι ὅ,τι ὁ Ζεὺς ἄνευ κεραυνοῦ καὶ ὁ κ. Γεννάδιος ἄνευ ἀλεξιβροχίου. Τοῦτο γνωρίζουσα ἐκ πείρας εἶχεν ἀντικαταστήσει τὴν ἀπωλεσθεῖσαν διὰ ψευδοῦς ρινὸς καθ’ ὅλα ὁμοίας μὲ τὴν πρώτην. Ἡ ρὶς αὕτη ὁμολογουμένως ἦτο ἐντελεστάτη. Προσήρμοζε τὴν ψευδῆ ρῖνα; Ἐγίνετο καλλονὴ ἀπαράμιλλος, οὐρανία θεότης, ἀληθὴς Ἀφροδίτη. Ἀφῄρει τὴν ψευδῆ ρῖνα; Καθίστατο φρικωδῶς δύσμορφος, τέρας τεράτων, ἀληθὴς μέγαιρα. Ἑπομένως ὅλη της ἡ προσοχὴ συνεκεντροῦτο εἰς τὴν διατήρησιν τοῦ προσθέτου ἐκείνου ὀργάνου. Ἡ ὡραία ἐκείνη ρὶς εἶχε καταστῇ πλέον δι’ αὐτὴν ὅ,τι τὸ παλλάδιον, διὰ τοὺς Τρῷας καὶ ὁ κ. Δηλιγιάννης διὰ τοὺς Ἀρκάδας. Ἀλλὰ φεῦ: Οὔτε τὸ παλλάδιον ἔσωσε τὴν Τροίαν, οὔτε ὁ κ. Δηλιγιάννης τὴν Ἀρκαδίαν. Ἡ μοῖρα εἶχε προορίσει τὴν ρῖνα ἐκείνην διὰ μεγάλην καταστροφήν.
Εἷς ἐκ τῶν νέων ἐκείνων οἵτινες ἐσύχναζον εἰς τὰς συναναστροφὰς, εἰς τὰς ὁποίας ἐσύχναζεν ἡ ὡραῖα Ἀννέτα, τῆς ἠράσθη ἐμμανῶς. Ἡ Ἀννέτα, ἔφερε τόσῳ καλῶς τὴν ρῖνα της ὥστε εἶχεν ὅλα τὰ δικαιώματα διὰ νὰ εἶναι ὑπερήφανος διὰ τὴν καλλονήν της. Ὁ νέος ἀγνοῶν τὴν ἔλλειψίν της, τῇ ἐξέφρασε τὸ αἴσθημά του, τὴν παρεκάλεσε, τὴν ἱκέτευσεν. Ἀλλ’ αὐτὴ ἀγέρωχος ὡς θεότης τὸν ἠρνήθη. Δὲν ἠσθάνετο ἀρκετὴν δύναμιν ὥστε νὰ ἐκθέσῃ ἑαυτὴν εἰς τὴν ταπείνωσιν μιᾶς τόσῳ ἀπαισίας ἀποκαλύψεως. Ἀλλ’ ὁ νέος ἐπέμενε τόσῳ πολύ, ὥστε μετὰ καιρὸν ἤρχισε νὰ τὴν κλονίζῃ. — Μὰ ἔχω μίαν ἔλλειψιν, ἔλεγεν ἐκείνη, ἡ ὁποία δύναται νὰ σὲ κάμῃ νὰ μεταβάλῃς γνώμην. — Δὲν μὲ μέλλει ἀπήντα ἐκεῖνος. — Μὰ εἶμαι ἄσχημη προσέθετεν αὐτή. — Ἂς εἶσαι ἄσχημη προσέθετεν αὐτός. Ἡ πολιορκία διήρκει ἓν ἔτος καὶ ἡ νέα ἠναγκάσθη νὰ ὑποχωρήσῃ. Λέγουσιν ὅτι ἡ Τύρος καὶ ἡ Βαβυλὼν δὲν ἀντέστησαν περισσότερον χρόνον.
Ὁ γάμος λοιπὸν ἀπεφασίσθη. Εἶχον ἑτοιμασθῆ ὅλα τὰ ἀπαιτούμενα διὰ τὴν ἑορτήν, εἶχον ἀγορασθῆ τὰ στέφανα, εἶχον ἀφιχθῆ οἱ φίλοι τῆς οἰκογενείας, εἶχον ἔλθει μάλιστα καὶ οἱ ἱερεῖς. Ὁ γαμβρὸς παρετήρει τὴν νύμφην δι’ ὀφθαλμῶν μεστῶν ἔρωτος καὶ ἡ νύμφη ἠρυθρία ἐκ συγκινήσεως, ὅτε……
