ὡς προαύλιον τοῦ καφενείου Γιαννοπούλου, καὶ κατὰ τὸ ἄλλο
Ἤθη καὶ ἔθιμα Ῥωμηῶν
«Πῶς ἀρχίζει τὸ γλέντι». ἥμισυ ὡς ἁμαξοστάσιον καὶ σταθμὸς τοῦ ἱπποσιδηροδρόμου. Δι’ αὐτὸ μὴ παραξενευθῇς ἐὰν ἀκούῃς ἐνίοτε ἀπὸ στόματος ἀντιπολιτεύσεως ὅτι τὸ Σύνταγμα.... καταπατεῖται. Εἶνε αὐτόχρημα μηχανορραφίαι! Ἐννοεῖς ὅμως ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἐμποδίζουν ποσῶς τὸ νοῆμον καὶ ἐκλεκτὸν κοινὸν τῆς πρωτευούσης νὰ διέρχεται εὐφροσύνους ὥρας ἀναψυχῆς συμπιεζόμενον μεταξὺ τῶν τροχῶν τῶν ἁμαξῶν καὶ τοῦ τράμβαϋ ἀφ’ ἑνός, καὶ μεταξὺ τῶν ποδῶν τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν ἀλόγων ἐξ ἄλλου.... Εἷνε,
Ἤθη καὶ ἔθιμα Ῥωμηῶν
«Πῶς τελειόνει τὸ γλέντι». βλέπεις, καὶ τοῦτο τρόπος διασκεδάσεως, διότι ἐδὼ καὶ αἱ διασκεδάσεις των ἀκόμη εἶνε πρωτότυποι. Ἰδίως μ’ ἐξέπληξε καὶ μ’ ἐγοήτευσε τὸ εἶδος καὶ ἡ μέθοδος μὲ τὴν ὁποίαν συμποσιάζουν. Ὤ! μὰ τὴν ἀλήθειαν τὰ γλέντια των εἷνε ἄξια θαυμασμοῦ. Ἀρχίζουν αἴφνης μὲ δύο ποτήρια οἴνου καὶ τελειόνουν μὲ δύο.... μαχαιριαῖς! Ἁπλούστατα καὶ συνοπτικώτατα.
Ἀλλὰ πλὴν ὅλων αὐτῶν, παρετήρησα μετὰ πατριωτικῆς ὑπερηφανείας καὶ ἀγαλλιάσεως ὅτι ἐδὼ πᾶς ἐλεύθερος πολίτης, ἐγγεγραμμένος ὑπ’ αὔξοντα ἀριθμὸν εἰς τὸν ἐκλογικὸν κατάλογον, μετέρχεται κατ’ ἀρέσκειαν ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα ἀδιακρίτως ὅσα εἶδεν ἢ ἤκουσεν, ὅσα γνωρίζει ἢ ἀγνοεῖ, ἀδιάφορον. Σωστὸς δημοκράτης ἐν τῇ πολιτείᾳ τῶν γραμμάτων, τῶν ἐπιστημῶν, τῶν τεχνῶν. Δι’ αὐτὸ μένω χάσκων καὶ ἀπολιθωμένος ἐκ θαυμασμοῦ ὅταν βλέπω ὅτι οἱ χωροφύλακες, φερ’ εἰπεῖν, συντάσσουν ἄρθρα περὶ καλλιτεχνίας, οἱ ἱερεῖς γνωμοδοτοῦν περὶ ὀργανισμοῦ τοῦ στρατοῦ καὶ οἱ στρατιωτικοὶ πραγματεύονται περὶ πολιτικῆς οἰκονομίας. Ὁ πολιτισμὸς ἐδὼ εἶνε ὀλίγον ὀξύμωρος.
