- Ἐν Ἀθήναις, Ἰούνιος 1887,
- Φίλτατέ μοι Κύριε Κοπρίδη
Εἰς Βλαχίαν
..... Λέγε ὅτι θέλεις. Σὲ διαβεβαιῶ ὅμως ὅτι αἱ Ἀθῆναι, ἂν καὶ οἱ δρόμοι βρίθουσι κονιορτοῦ, λάσπης, ὑποψηφίων συμβούλων, ἀκαθαρσιῶν καὶ λογίων νέων, εἶνε ἐν τούτοις θαυμασία καὶ κλασικὴ πόλις. Ὑπὸ τὸν ἀνεξίκακον καὶ καλοκἄγαθον οὐρανὸν τῆς Ἀττικῆς, ὅστις ἐξίσου ὡριμάζει τὰς κολοκύνθας καὶ τὰς κεφαλὰς τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν, ζῶσιν ἀναμὶξ καὶ ἐν χριστιανικῇ ἀδελφότητι ὅλα τὰ πολιτεύματα καὶ αἱ φιλοσοφίαι τῆς ὑφηλίου. Δημοκρᾶται, ἀριστοκρατικοί, λαϊκοί, κοινωνισταί, μηδενισταί, δυναμισταί, πνευματισταί, ὀρθολογισταί, φυσιολάτραι, ζῳολάτραι, ξοανολάτραι, ὅ,τι θέλεις. Κυρίως ὅμως πλεονάζουν οἱ… ἀντιπολιτευόμενοι.
Σοῦ ὁρκίζομαι, μὰ τὰ κόκκαλα τῶν Μαραθωνομάχων, ὅτι μόνον ἐδὼ ἠμπορεῖς νὰ ῥοκανίσῃς ἡσύχως καὶ ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Συντάγματος τὰ δύο - τρία ἑκατομμύρια, τὰ ὁποία ἀπεθησαύρισες αὐτοῦ διὰ τῶν λαθρεμπορίων. Προκειμένου μάλιστα περὶ τοιούτου εἴδους ῥοκανίσματος σοῦ ὑπόσχομαι νὰ εὕρῃς συμφώνους καὶ ἄνευ ἀντιρρήσεως τὰς σιαγόνας ὅλων τῶν συγχρόνων Ἀθηναίων. Διότι — πρέπει νὰ ἠξεύρῃς — αἱ Ἀθῆναι δὲν εἷνε μόνον ἡ καρδία καὶ ἡ διάνοια τοῦ ἑλληνισμοῦ, ὡς ἰσχυρίζονται οἱ ποιηταὶ καὶ οἱ ὑπαίθριοι ῥήτορες, ἀλλ’ ἀποτελοῦν ἀκόμη καὶ τὴν κοιλίαν ὅλης τῆς Ἑλλάδος. Ὁ ἰσχυρὸς ἐγκέφαλος, βλέπεις, πρέπει νὰ ὑπηρετῆται καὶ ἀπὸ ἰσχυρότερον στόμαχον. Εἶνε λοιπὸν τὸ χωνευτήριον τοῦ ἑλληνισμοῦ. Καὶ
