Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1888 - 317.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
317

Πόσον πλανᾶται ὁ ἄνθρωπος, ὅστις τὸ νὰ εὑρίσκηται μόνος νομίζει ὅτι εἶνε μοναξία. Μεγάλη συναναστροφὴ ἡ μετὰ τῶν ἀστέρων, τῆς σελήνης καὶ τῆς βαθείας νυκτερινῆς σιγῆς συνδιάλεξις καὶ συγκοινωνία. Ἐδῶ καὶ μόνον εὑρίσκονται οἱ γενναῖοι τῆς ἀρετῆς στοχασμοί, αἱ εὐγενεῖς τῆς φαντασίας ἀναπτήσεις, αἱ ἔνθερμοι παραφοραὶ εὐαισθήτου καρδίας. Τὴν ὥραν ταύτην λύεται τῶν δεσμῶν ἡ φαντασία, ἐγείρεται ὁ διαλογισμὸς διαυγέστερος, δέχεται ἐν τῷ σκότει ἡ ψυχὴ τὰς ζωηροτέρας αὐτῆς ἀναλάμψεις καὶ ἡ ζωὴ ἀποκαθίσταται διαβατικωτέρα. Τὴν μὲν ἡμέραν προσβαλλομένη ὑπὸ τῆς κινήσεως τῆς ζωῆς, ἐν ζάλῃ ὑπὸ τοῦ θορύβου διατελοῦσα, τεθαμβωμένη ὑπὸ τοῦ καθ’ ὑπερβολὴν ζωηροῦ φωτός, παραγκωνιζομένη καὶ περιπαιζομένη, ἵνα εἴπω οὕτω, ὑπὸ τοῦ πλήθους, πλέει ἐν τῇ μέθῃ τῶν αἰσθήσεων καὶ ἀποπλανᾶται μακρὰν τοῦ λογικοῦ ἐπηρεαζομένη ὑπὸ τῶν ἐξωτερικῶν ἀντικειμένων. Ἡ διάνοια δὲν δανείζεται τὸ φῶς αὐτῆς ὑπὸ τοῦ ἡλίου, ἀλλ’ ἐξαντλεῖ τοῦτο ἐν τῇ πηγῇ ταύτῃ τοῦ πυρός, ἧς μία καὶ μόνη ἀπορροή, ἔδωκε τὴν ζωὴν εἰς ὅλα τὰ ὄντα καὶ τὴν κίνησιν εἰς τὴν ὕλην. Ἀλλ’ ἐν τῇ νυκτὶ ἡ ψυχὴ ἀνευρίσκει τὴν πλήρη αὐτῆς ἐλευθερίαν, εἷνε κυρία ἑαυτῆς. Τὰ πάθη της γαληνιῶσιν ἐν τῇ γαλήνῃ τῆς νυκτός. Αἱ σκέψεις της ἐνδότεραι καὶ μᾶλλον συνεσφιγμέναι καταλείπουσι βαθυτέρας ἐντυπώσεις. Δὲν εἷνε αἰχμάλωτος τῶν αἰσθήσεων, ἀλλὰ κατ’ ἐκλογὴν δέχεται τὰς ἀνεξαρτήτους αὐτῆς ἰδέας καὶ τὰς διατάττει κατὰ βούλησιν ἐν ᾧ σχεδίῳ προτιμᾷ. Ἑνὸς κόσμου ἡ ἔκτασις δὲν δύναται νὰ περιορίσῃ αὐτήν· περιηγουμένη τῶν οὐρανῶν τὸ ἄπειρον ἐπανέρχεται διὰ νὰ ἀναπαυθῇ ἐπὶ τῆς γῆς, ὡς οἱ ναῦται, οἵτινες ἀπηυδηκότες ἐκ τῆς ὑπερμέτρου θαλασσοπλοίας, ῥίπτουσι τὴν ἄγκυραν εἰς τὸν πυθμένα τῶν θαλασσῶν καὶ ἐπαναπαύονται.

Ὦ νὺξ τρυφερὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἀρετῆς φίλη! Σὺ εἶσαι ἥτις προσφέρεις τὸν ἕνα εἰς τὸν ἄλλον καὶ τοὺς συνδιαλλάσσεις. Σὺ ἡ ἐκ τῶν παραστρατήσεων τῆς ἡμέρας καὶ τοῦ θορύβου ἐπανάγουσα ἡμᾶς εἰς τὴν εὐθεῖαν τῆς ἀρετῆς ὁδόν. Σὺ ἡ πλουσιοπάροχος τροφὸς τῶν πάλαι ὑψινόων ἐκείνων ἀνδρῶν, ὧν ἡ γενναία ψυχὴ διὰ τῆς πτέρυγος τῆς θεωρίας ἤξευρε νὰ ἀναβαίνῃ τὴν ὥραν ταύτην τοὺς οὐρανούς, νὰ ἐρωτᾷ τὰ ἄστρα τοῦ στερεώματος καὶ συμβουλευομένη αὐτὰ νὰ ὑπακούῃ εἰς τὰς