παθοῦς σελήνης ἀκτῖνες, ἡ νυκτερινὴ γαλήνη ἐφ’ ἧς πλέει δροσοβόλος αὔρα, ἡ μυστηριώδης μοναξία καὶ τὰ πέριξ τῆς ἀρχαιότητος ἀντικείμενα συναρπάσαντά με ἔρριψαν εἰς πελάγη ἰδεῶν, ἐξ ὧν ὁ ταλαίπωρος νοῦς οὐδεμίαν δύναται νὰ συγκρατήσῃ. Αἱ ἐν αὐτῷ γεννώμεναι σκέψεις, ἀφίπτανται ὡς ἐν ὀνείρῳ ἀλλήλας διαδεχόμεναι, ἡ δὲ φαντασία ἐπικρατοῦσα μεταβάλλει αὐτὸν εἰς ἁπλοῦν ἄθυρμα καὶ ἀναγκάζει νὰ λαμβάνῃ τοσαύτας ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν διευθύνσεις, ὅσας ἀκτῖνας δύναταί τις νὰ φέρῃ ἀπὸ τοῦ κέντρου τοῦ κύκλου εἰς τὴν περιφέρειαν.
Τὰ πάντα τέλος τὴν ὥραν ταύτην ζητοῦσι νὰ μὲ μεταβάλωσιν εἰς ποιητήν, ἀλλ’ ἀδυνατοῦσι, διότι δὲν εὑρίσκουσιν ἐν ἐμοὶ φαίνεται ποιητικὴν ἀπήχησιν.
Ὑπῆρξεν ἐποχὴ καθ’ ἣν θέλων ν’ ἀποκουφίζω τὸ τοῦ ἔργου μου ἐπαχθές, ἐτερπόμην ἐπὶ τὴν ἀπόλαυσιν τῶν τῆς φιλολογίας προϊόντων καὶ μάλιστα τῶν τῆς ποιήσεως καλλιτεχνημάτων, ὄχι βεβαίως, ἵνα τὰ ἀμώμητα ποιητικὰ ἀρχέτυπα μιμούμενος πειραθῶ κἀγὼ ὡς νεοσσὸς τοὐλάχιστον ἐν τῇ ποιήσει νὰ πτερυγίσω, διότι ἀρχῆθεν πέπεισμαι ὅτι ἡ τέχνη αὕτη, ἐὰν εἷνε τέχνη, εἴπερ τις καὶ ἄλλη πᾶσαν ἀποστρέφεται μετριότητα, ἀλλ’ ἵνα περιβομβούμενος τὰ ὦτα ὑπὸ τῆς τοῦ κόσμου τύρβης ἀκούω ἐνίοτε καί τινας φθόγγους ἁρμονικωτέρους καὶ ἐν τῷ κρατῆρι τοῦ βίου συγκιρνῶ τὴν χολὴν τῶν μεριμνῶν καὶ φροντίδων μὲ τὸ νέκταρ τῆς ποιήσεως. Ἀλλ’ ἤδη οὔτε καιρὸς οὔτε ὄρεξις μοὶ ἐναπέμεινε πρὸς τοιαύτας μελέτας.
Ἐν τοσούτῳ ἡ φαντασία μου τὴν ὥραν ταύτην φωτιζομένη ὑπὸ τοῦ φωτὸς τῶν ἀστέρων καὶ τοῦ ἄλλου ἴσως ἐκείνου φωτὸς, «ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» ζητεῖ νὰ μὲ ὁδηγήσῃ εἰς τὰς ὄχθας πηγῆς διαυγεστέρας καὶ αὐτῆς τῆς διαφημιζομένης τῆς Κασταλίας, χρωμένη πρὸς τοῦτο τοιαύτην πίεσιν, πρὸς ἣν ἀμφιβάλλω, ἐὰν θὰ δυνηθῶ μέχρι τέλους ν’ ἀντιστῶ. Αἰσθάνομαι ἀγανάκτησιν οὕτω πιεζόμενος καὶ ἐν τῇ ἀγανακτήσει μου ταύτῃ φαντάζομαι παροῦσαν τὴν ἀναρίθμητον χορείαν τῶν ὠχρῶν τούτων φαντασιοπλήκτων. Μακρὰν ἀπ’ ἐμοῦ κοῦφοι ἐρασταὶ τῆς μωρίας, οἵτινες ἀκολουθῆτε ὡς διηνεκῆ παιδία τὰ λάμποντα τῆς ζωῆς φαντάσματα. Τί κοινὸν ἔχετε οἱ ὠχροὶ σεῖς πρὸς ἐμὲ τὸν ὁλοπόρφυρον; Δι’ ὑμᾶς ὁ κόσμος εἶνε τάφος, δι’ ἐμὲ ἑστία ζωῆς. Σεῖς ζῆτε διὰ τοὺς
