ψεῦδος, ἀνατρεφόμεθα ἐν αὐτοῖς καὶ εἶναι δύσκολον, ἴσως ἀδύνατον πλέον, ν’ ἀνέλθωμεν εἰς τήν ὑγιεστέραν τῆς ἀληθείας ἀτμοσφαῖραν.
Οὔτε ὁ ἐν τῷ ἀνὰ χεῖρας ἡμερολογίῳ προωρισμένος διὰ τὰ ψεύδη καὶ τὰς εἰκονικότητας χῶρος θὰ ἦτο ἱκανὸς πρὸς ἀκριβῆ ἀπαρίθμησιν ὅλων αὐτῶν, οὔτε ἡμεῖς θὰ εἴχομεν τὴν ἀπαιτουμένην πρὸς τοῦτο μνήμην, ἀλλ’ οὔτε οἱ ἀναγνῶσται, ἤθελον ἴσως εὐχαριστηθῆ ἀναγινώσκοντες τοιαύτας ἰερεμιάδας· ἄλλως δὲ «ἡ ἀλήθεια δάκνει ψυχὴν νοσοῦσαν ὥσπερ καὶ μέλι σῶμα τετραυματισμένον.» Ἀλλὰ τὸ μὲν ὅπως τηρήσωμεν τὴν δοθεῖσαν ὑπόσχεσιν, ἐν μέρει τοὐλάχιστον, τὸ δὲ ὅπως ἀποδείξωμεν, ὅτι δὲν συκοφαντοῦμεν τὴν ἀνθρωπότητα, εἰς ἣν ἔχομεν τὴν τιμὴν νὰ ἀνήκωμεν, θέλομεν πειραθῆ οὐχὶ ν’ ἀναπτύξωμεν, — τοῦτο θὰ ἦτο ἴδιον συγγραφῆς εἰδικῆς, — ἀλλὰ νὰ φέρωμεν παραδείγματα τινὰ ψεύδεων καὶ εἰκονικοτήτων, αἵτινες ἀνηλεῶς μαστίζουσι τὸ ἀνθρώπινον γένος.
Ἐὰν ταχὺ ῥίψωμεν βλέμμα εἰς τὸ ἐξωτερικὸν τοῦ ἀνθρώπου, θέλομεν εὕρει αὐτὸν κεκαλυμμένον ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι ποδῶν ὑπὸ μεγάλης καὶ παχείας φενάκης· ἐὰν δὲ ψυχολογήσωμεν ἐπὶ τῶν πράξεων αὐτοῦ, θέλομεν πεισθῆ, ὅτι ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳ ὁ ἀνθρώπινος βίος μεταμορφοῦται εἰς κομβολόγιον ψεύδους καὶ ὑποκρισίας. Συμμορφούμενοι πρὸς τὰς ἀξιώσεις τοῦ πολιτισμοῦ, ὃν τόσῳ ἐθνοφελῶς πάντες μεταφυτεύομεν ἐκ τῆς Δύσεως, ἐξετάσωμεν κατὰ προτίμησιν τὸ ὡραῖον φῦλον, ὅπερ νῦν τοὐλάχιστον ἀξιοῖ ἐν πᾶσι τὴν προτεραιότητα. Ἀλλὰ πρὶν τούτου αἰσθανόμεθα τὴν ἀνάγκην πρὸς ἀποφυγὴν παρεξηγήσεων ν’ ἀνοίξωμεν μίαν παρένθεσιν, ἵνα ὑπομνήσωμεν, ὅτι πάντοτε αἱ ἐξαιρέσεις εἷνε ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ κανόνος καὶ ἑπομένως ὅτι πᾶσαι αἱ ἀναγνώστριαι καὶ πάντες οἱ ἀναγνῶσται τοῦ ἡμερολογίου τούτου δύνανται, ἐὰν εὐαρεστῶνται, νὰ θεωρηθῶσιν ὡς αἱ ἐξαιρέσεις τοῦ κανόνος, ὃν θέλομεν ν’ ἀναγράψωμεν. Ἀλλ’ ἐκτὸς τούτου, δὲν εἷνε ἀπίθανον νὰ κατηγορηθῶμεν ὡς ἄγαν ὑπερβολικοὶ ἐν τοῖς χρωματισμοῖς καὶ διὰ τοῦτο παρατηροῦμεν εἰς τοὺς τοιούτους τυχὸν κατηγόρους ἡμῶν, ὅτι ὁ ζωγράφος, εἰκονίζων τήν Ἀφροδίτην ἢ τὸν Σατανᾶν, θέλει κατ’ ἀνάγκην λάβει τοὺς χαρακτῆρας τῆς εἰκόνος του ἐκ διαφόρων ὑποδειγμάτων, διότι δύσκολος εἷνε συνήθως ἡ ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ προσώπῳ συνύπαρξις αὐτῶν.
Μετὰ τὴν μακρὰν μὲν ὅσῳ ἀναγκαίαν ταύτην παρέκβασιν, ἐπανερχόμενοι εἰς τὰς ἐπὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ τῆς γυναικὸς παρατηρήσεις μας, δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, ὅτι ἡ θέα αὐτῆς πολλάκις
