στος, καὶ ἀπέδρα καταφυγοῦσα καὶ εἰσδύσασα ἐν τῷ πλησίον δάσει, κατώρθωσε δὲ νὰ διαφύγῃ τοὺς ὄνυχας τῆς ἐξουσίας κρυβεῖσα ἐν αὐτῷ ἓξ ὥρας μακρὰν τοῦ σταθμοῦ. Ἐν ἄκρᾳ δ’ ἀφοβίᾳ ἐπανῆλθε κατόπιν εἰς Πετρούπολιν.
Ἐν τούτοις εἶχεν ἔλθῃ εἰς συνεννόησιν καὶ εἰργάσθη μετὰ τοῦ συλλόγου «γῆ καὶ ἐλευθερία» πρὸς ἀπελευθέρωσιν ἢ βοήθειαν τῶν ἐν Χαρκόβῳ κρατουμένων ἑταίρων, τεθεῖσα ἐπὶ κεφαλῆς ἐνόπλων συμμοριῶν· μεταμφιεσθεῖσα δὲ αὕτη καὶ οἱ ὀπαδοί της εἰς χωροφύλακας ἐπεχείρησε βίᾳ ν’ ἀπαλλάξῃ τοὺς Rogatscheff, Kowalik, Wojnaralsky, καὶ Murawsky τῶν χειρῶν τῆς ἐξουσίας μεταγομένους εἰς τὰς κεντρικὰς φυλακὰς Χαρκόβου.[1] Ὁ ρηθεὶς σύλλογος εἶχεν ἱδρυθῆ κατὰ τὸ 1879, ἤκμαζε δὲ κυρίως ἐν τῇ βορείῳ Ῥωσσίᾳ[2].
Ἐν τῇ μεγάλῃ συνελεύσει τῶν φιλελευθέρων καὶ τῶν μελῶν παντοίων συλλόγων ἐν Βερονὲζ, ἡ ἡμετέρα ἡρωὶς κατετάχθη ἐν ἐκείνοις, οἵτινες ἐκ παντὸς τρόπου ἐπεθύμουν τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἑνώσεως· ἐν τῇ ἑνώσει διέβλεπε τὴν δύναμιν τῆς ἀντιδράσεως.
Ἐκ πνεύματος ἀντιδράσεως διὰ τὴν ἀπηνῆ καὶ ἀγρίαν καταδίωξιν καὶ θανάτωσιν τῶν συνεταίρων ἐκηρύχθη καὶ ἡ Σοφία ὑπὲρ τῆς ἀνάγκης τοῦ θανάτου τοῦ Αὐτοκράτορος, ὃν, ὡς ἀνωτέρω εἴρηται, ἐθεώρουν τῶν κακῶν πάντων ὑπεύθυνον· εἶχεν ὅμως τὴν ἰδέαν ὅτι ὁ θάνατος αὐτοῦ δὲν ἔπρεπε νὰ παραστῇ ὡς κοινὸν καὶ μεμονωμένον κακούργημα, ἀλλὰ παρεσκευασμένον πολιτικὸν πραξικόπημα ὡς ὁ τοῦ Καίσαρος, συνοδευόμενος ὑπὸ ἐπαναστάσεως τῶν λαῶν· ἐνόει λοιπὸν σύμπραξιν τῶν λαϊκῶν συλλόγων· καθόσον ὅμως «τὸ κόμμα τῆς μαύρης ἀποφάσεως»[3] δὲν εἶχεν ἔτι στενὰς σχέσεις μετὰ τοῦ λαοῦ, ἀπεφάσισε νὰ συμπράξῃ μετὰ τῶν τρομοκρατικῶν, ἐργαζομένη συγχρόνως καὶ μετὰ τῶν λαϊκῶν. Καὶ εὑρίσκομεν λοιπὸν αὐτὴν εἰς τὴν ὑπὸ τὸ ὄνομα Σουχορουκὼβ ἐκμισθωθεῖσαν οἰκίαν ἐν Μόσχᾳ μετὰ τοῦ Χάρτμαν καὶ ἄλλων ἀρχηγῶν· δὲν ἦτο ἄρα ξένη εἰς τὴν τρομερὰν ἐκείνην ἐπιχείρησιν τῆς δι’ ὑπονόμου καὶ δυναμίτιδος
