… «Ὦ ξένε καὶ σεβάσμιε γέρων, τοὺς ξένους
ξένιζε φιλοξένως ἐν τῷ σῷ χαριεστάτῳ ξενῶνι
ξένος ὤν· διότι καίπερ ἀδελφοὶ ὄντες ἀλλήλοις
ξένους ὑπολαμβάνομεν· μόνη δὲ ἡ γῆ δέχεται
ξένη τοὺς ξένους ἐν τῷ γενικῷ ξενῶνι ἄνευ ξενοδόχου…»
Δὲν ἐνθυμίζουσι ταῦτα καὶ τὰ τοῦ Θεοκρίτου Μυριανθούσῃ: «Ὦ γενναῖε τῶν γενναίων τῆς γενναίας γενεᾶς τῶν Κολοκοτρωναίων;»
Ἄλλος, ἤδη ὑπολοχαγὸς, τόσον ἐξεπλάγη ἐκ τῆς περιποιήσεως κλπ. ὥστε «ὑπόσχεται νὰ χύσῃ καὶ τὴν τελευταίαν ῥανίδα τοῦ αἵματός του κλπ.»
Ὁ ἐνθουσιασμὸς μερικῶν δὲν ἔχει ὅρια. Ἀκούσατε!
«Ἔκπληξις, κατάπληξις ἐξ ἑνός, ἐξέγερσις ἀφ’ ἑτέρου αἰσθήματος εὐγνωμοσύνης καταλαμβάνει τὸν διαμένοντα ἐν τῷ ξενοδοχείῳ Saint Georges! Οἶκος ἐν τῇ ἐρήμῳ… κλπ.
«Τίνος ἔχει ἀνάγκην ὁ ξένος; ἀναπαύσεως; τὴν εὑρίσκει εἰς τὸ ἰδανικὸν ἀνεπτυγμένην παρὰ τῷ κ. Μεγαγιάννῃ. Πᾶν ὅ τι συντελεῖ εἰς τὴν ἐκ τῶν ἐνόντων ἀπαλλαγὴν τῶν δεινῶν τῆς ξενητειᾶς…» κλπ.
Μ. (φοιτητής.)
«Ὁ οἶκος κ. Μεγαγιάννη! Ἰδοῦ τὸ ἔξοχον καὶ μεγαλεῖον τῆς Λευκάδος. Ὁδοιπόρε, τούτου ἀπερχομένου, αἴρεται καὶ τὸ τῆς Λευκάδος! Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες ὅτι ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ χορτασθήσονται!
Πρακτικώτερος τούτων εἷνε ἕτερος, ἰατρὸς μάλιστα, συμβουλεύσας πολλὰ ἐν οἷς:
«Ἔχε δὲ ὑπ’ ὄψιν σου, ὦ ξένε, ὅτι ἐν τῷ ξενῶνι τούτῳ συνυπάρχουσι κλινοστρωμναὶ σκληρόταται ὡς ἐκ τῆς πολυκαιρίας· ὥστε ἐὰν ἐπιθυμῇς τὴν ἰδίαν σου ἀνάπαυσιν (ἣν ὁ προηγούμενος ἐνόμισεν ἀναπτυχθεῖσαν εἰς τὸ ἰδανικὸν) φρόντισε νὰ προμηθευθῇς πρὶν ἢ κοιμηθῇς μίαν κλινοστρωμνήν, ὡς ἔπραξε τοῦτο ὁ κ. Νομάρχης, ὡς καὶ ποσότητα ὀπίου διὰ τὴν στεγνότητα τῆς κοιλίας ὅπως μὴ εὑρεθῇς εἰς τὴν ἀνάγκην νὰ διακινδυνεύσῃς περι-
