πτύσσονται ἀσθένειαι. Ἡ ἀπολύμανσις τῆς ἀτμοσφαίρας τελεῖται τοσοῦτον τακτικῶς καὶ φυσικῶς, ὥστε ζῶν τις ἐν ἀκαθαρσίαις ἔχει ἅμα τὴν ἀτμοσφαῖραν ζείδωρον, ἀπαύστως δροσερὰν καὶ καθαράν· ἐντεῦθεν ἐξηγεῖται ὅτι τρεῖς μόνον ἢ τέσσαρες ἰατροὶ καὶ ἰσάριθμα φαρμακεῖα εὕρηνται ἐν τῇ πόλει καὶ ταῦτα τροφοδοτοῦνται πρὸ πάντων ἀπὸ τὸν χωρικὸν πληθυσμόν. Ἴσως ὅμως συνετέλεσεν εἰς τὴν ἔλλειψιν ἀσθενειῶν καὶ ἡ δημοσίευσις ἰατρικῶν συμβουλῶν, οἵα ἡ ἐν τῇ λευκαδικῇ ἐφημερίδι «Πηγάσῳ» (ἀριθ. 155 τῆς 8 Μαΐου 1887) φέρουσα τὸν τίτλον «Συμβουλαὶ κατὰ τῆς κεφαλαλγίας» ἐν ᾗ μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρονται ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς· «Κίνησιν μετρίαν καὶ ταύτην μακρὰν τῆς πόλεως — ἰδίως διὰ τὸν βρωμερὸν τόπον μας — κατὰ τὰς ὥρας τῆς ἀνέσεως.»
Περὶ δὲ τῶν φυσικῶν καλλονῶν, ὑφ’ ὧν περιστοιχεῖται ἡ πόλις τοῦτο μόνον σοὶ λέγω ὅτι εἰς τὸν οἶκόν μου ἔχοντα δύο ἐξώστας ἐπὶ δύο ὁδῶν ἔχω τὴν ἑξῆς θέαν· ἀφ’ ἑνὸς πλησιέστατα τὸν πυκνὸν ἐλαιῶνα τῆς νήσου, παρ’ αὐτὸν τὴν θάλασσαν, πέραν διακρίνω τοὺς Παξοὺς καὶ τὴν Ἤπειρον, παρ’ αὐτὴν τὴν πόλιν τῆς Πρεβέζης καὶ τὸ ἱστορικὸν Ἄκτιον· ἀφ’ ἑτέρου ἔχω τὴν πρὸς ἀνατολὰς λιμνοθάλασσαν, ἤτοι τὴν ἐν σχήματι γραφικῆς λίμνης περικλειομένην θάλασσαν ἔνθεν μὲν ἐκ τῆς καταφύτου παραλίας, ἑτέρωθεν ἐκ τῆς ὡσαύτως καταφύτου παραλίας τῆς Ἀκαρνανίας, ἔνθα ἡ Περατειὰ καὶ ἡ ἔπαυλις (κούλια) τοῦ στρατηγοῦ Γρίβα· ταῦτα δὲ πάντα, θεώμενα τὴν νύκτα ἰδίως ὑπὸ φῶς σελήνης, σοὶ ἀναπολοῦσι πολλὰς μικρὰς λίμνας εὐρωπαϊκάς, ἃς καθιστᾷ ἐκεῖ τερπνοτέρας ὁ κατοικῶν τὰς παραλίας των πληθυσμός, ἡ κίνησις τῶν ἀτμοπλοίων, λέμβων, κλπ.
Ἡ πόλις μικρὰ μὲ στενὰς ὁδοὺς ἔχει τοῦτο τὸ ἁξιοσημείωτον ὅτι ὅλαι αἱ οἰκοδομαί της εἷνε ξύλιναι διὰ τὸν φόβον τῶν σεισμῶν, ποῦ δὲ καί που φαίνονται ἐρείπια καταστρεπτικῶν σεισμῶν. Αὔλακες μικροὶ καθ’ ὅλας τὰς ὁδοὺς δέχονται τὰς ἐκ τῶν νεροχυτῶν καὶ ἄλλων τινῶν δυσωνύμων ἀκαθαρσίας. Ἐκκλησίαι πολλαὶ κατ’ ἀναλογίαν τοῦ πληθυσμοῦ· οὐδεμία ὅμως, ἐν τῇ πόλει τῆς Ἁγίας Μαύρας τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τῆς ἁγίας
