1) ἡ καταληκτικὴ τομὴ ἐν τοῖς μακροτέροις στίχοις, ἢ κολόβωσις τοῦ τελευταίου ποδὸς ἢ μέτρου, παρά τε τοῖς ἀρχαίοις καὶ παρ’ ἡμῖν.
Δι’ αὐτῆς ὁ τετράμετρος ἰαμβικός, ὁ τετράμετρος ἀναπαιστικὸς καὶ ὁ δακτυλικὸς ἑξάμετρος, λήγουσιν εἰς τροχαῖον, ποικίλλοντα τὸ μέτρον. Οἷον·
- Οὐδεὶς οὐδέποτε ποθεῖ το ὅ,τι δὲν γνωρίζει.
- ὅταν ὅλοι των ἔξω ὑπάγουν αὐτοὶ νὰ τελέσουν χαρὰς
- κ’ εὐωχίας·
- Ψάλε τὸν ἄνδρα, θεά, τὸν πολύτροπον, ὅστις τοσούτους.
Ὁ δὲ τετράμετρος τροχαϊκὸς λήγει εἰς ἴαμβον, ὡς·
- Σὲ γνωρίζ’ ἀπὸ τὴν κόψι τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερὴ.
2) Πρὸς τον αὐτὸν σκοπὸν οἱ μακρότεροι στίχοι, ἀπὸ τοῦ τριμέτρου καὶ ἄνω ἔχουσιν ἀναγκαίως καὶ τὴν ἐσωτερικὴν τομήν, διαιροῦσαν αὐτοὺς εἰς δύω ἁρμονικὰ τμήματα.
α′. Ὁ ἰαμβικὸς τετράμετρος, ὁ καταληκτικὸς, ὁ παρ’ ἡμῖν κοινότερος τῶν στίχων, διχοτομεῖται μετὰ τὴν δευτέραν διποδίαν, διαιρούμενος εἰς δύω κῶλα, ὧν τὸ πρῶτον περιέχει τέσσαρας ἰάμβους, τὸ δὲ δεύτερον τρεῖς καὶ συλλαβήν. Οἷον
- Τρία πουλάκια κάθουνται,|τὰ τρι’ ἀράδ’ ἀράδα (∪∪∪–,∪–∪∪,|∪–∪–,∪–∪)
Ὁμοίως καὶ ὁ τροχαϊκὸς τετράμετρος καταληκτικὸς τέμνεται ἔχων ἀφ’ ἑνὸς μὲν τέσσαρας τροχαίους, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τρεῖς καὶ συλλαβήν· οἷον·
- θάνατος ὑπὲρ πατρίδος|εἶναι τέλος εὐγενές. (∪∪∪∪,∪∪–∪|–∪–∪,∪∪–)
β′. Ὁ δ’ ἰαμβικὸς τρίμετρος, ἀκατάληκτος, ὁ ἐπίσημος τῶν ἀρχαίων δραματικῶν, εἰς τα δημοτικὰ ἡμῶν ἄσματα ἐνίοτε ἀπαντώμενος, ἔχει ἐν αὐτοῖς ἀναγκαίαν τομὴν τὴν λεγομένην ἑφθημιμερῆ, δηλαδὴ μετὰ τὴν ἑβδόμην συλλαβήν, ἐν μέσῳ τῷ τετάρτῳ ποδί, διαιροῦσαν
