μονοτονίας τῆς ἀδιακόπου χρήσεως ἀλλεπαλλήλων δακτύλων, παρεδέχθησαν βαθμηδὸν ἀντὶ τούτων μόνων καὶ σπονδείους (πλὴν εἰς τὸν πέμπτον πόδα), διορθοῦντές πως πιθανῶς αὐτοὺς διὰ τῆς προφορᾶς, ὥστε ἡ δευτέρα μακρὰ σχεδὸν νὰ παρατείνηται ὅσον δύο βραχεῖαι (––=–∪∪). Αὕτη ὅμως ἡ ποικιλία ἐστὶ παρ’ ἡμῖν ὀλίγον ἐφικτή, διότι σπανίζομεν σπονδείων (ἀλλεπαλλήλων μακρῶν). Ἰδοὺ παραδείγματα ἑξαμέτρων δακτυλικῶν:
Ψάλε τὸν ἄνδρα, Θεὰ, τὸν πολύτροπον, ὅστις τοσούτους, (–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪)
Δὲν ἦν ἔτι καιρὸς νὰ λυθοῦν τὰ δεσμὰ τῆς δουλείας, (––,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪).
4) Τῶν αναπαιστων οἱ συνηθέστεροι παρὰ τοῖς ἀρχαίοις δραματικοῖς ἦσαν οἱ τετράμετροι (ἐξ ὀκτὼ ποδῶν) καταληκτικοὶ (∪∪–∪∪–,∪∪–∪∪–,∪∪–∪∪–,∪∪–∪), καὶ παρ’ ἡμῖν δυνάμενοι νὰ ὦσιν ἐν χρήσει, ἀλλὰ μετὰ πολὺ σπανιωτέρων σπονδείων, ὡς·
Ὦ ἀμέτρητε ἄναξ, ὦ δέσποτ’ ἀήρ, ποῦ μετέωρον φέρεις τὴν γῆν μας. (∪∪–∪∪–,∪∪–∪∪–,∪∪–∪∪–,∪∪–∪)
Ὦ λάμπων αἰθὴρ καὶ θεαὶ φοβεραὶ, ὦ κεραυνοβροντῶσαι νεφέλαι. (––∪∪–,∪∪–∪∪–,∪∪∪∪∪–,∪∪–∪).
Στίχοι συγκείμενοι ἐξ ἀδιακόπου ἐπαναλήψεως τοῦ αὐτοῦ ποδὸς θ’ ἀπέβαινον ἀφορήτου μονοτονίας· δι’ ὃ ἡ ἀκοὴ ἀπαιτεῖ, εἰς ἀνάπαυσιν, διακοπήν τινα αὐτῶν, πρὸς καταρτισμὸν ἁρμονικῆς φράσεως. Πολλὰ τῶν ἐπικῶν τοῦ Ἀλεξάνδρου Σούτσου, γεγραμμένα εἰς τροχαϊκοὺς τετραμέτρους ἀκαταλήκτους, μόνη ἡ ὁμοιοκαταληξία σώζει ἀπὸ τῆς φορτικῆς μονοτονίας τοῦ ῥυθμοῦ, ὅσον καὶ ἂν ᾖ τὸ κάλλος τῶν ἰδεῶν καὶ τῆς γλώσσης δι’ ἧς ἐκφράζονται.
Εἰς θεραπείαν τῆς ῥυθμικῆς ταύτης μονοτονίας συντελεῖ
