Τύποι δὲ τῶν στίχων, οἱ παρ’ ἡμῖν μάλιστα ἐν χρήσει εἰσὶ·
1) Τῶν ιαμβικων, ὁ τετράμετρος, καὶ ὁ τρίμετρος.
Ὁ τετράμετρος, συγκείμενος ἐκ τεσσάρων μέτρων ἢ διποδιῶν (ἐξ ὀκτὼ ποδῶν), δύναται νὰ ᾗ ἀκατάληκτος, ὡς
- εἰς τὰς ἐνδόξους ἐποχὰς μὲ φέρει ὁ ῥεμβάζων νοῦς (∪–∪–,∪∪∪–,∪–∪∪,∪–∪–)
ἢ, ὁ καὶ συνηθέστερος, καταληκτικὸς εἰς συλλαβὴν, οἷον
- Τρία πουλάκια, κάθουνται τὰ τρὶ’ ἀράδ’ ἀράδα (∪∪∪–,∪–∪∪,∪–∪–,∪–∪).
Ὁ δὲ τρίμετρος, ἐκ τριῶν μέτρων ἢ διποδιῶν (ἓξ ποδῶν) συγκείμενος, δύναται ἐπίσης νὰ ᾖ ἢ ἀκατάληκτος, ὅπερ καὶ συνειθέστερον, ὡς·
- Ὦ ἀδελφῆς Ἱσμήνης φίλη κεφαλή, (∪∪∪–,∪–∪–,∪∪∪–)·
Καὶ ἐστὶν οὗτος ὁ τοῦ ἀρχαίου δραματικοῦ διαλόγου, ἐσχάτως καὶ παρ’ ἡμῖν ἐπικρατήσας·
ἢ καταληκτικὸς εἰς συλλαβὴν, ὡς·
- τῆς πίστεως ἡ δᾷς θὰ μὲ φωτίσῃ (∪–∪∪,∪–∪∪,∪–∪),
2) Καὶ τῶν τροχαϊκων οἱ συνηθέστατοι ἔχουσι τὸ αὐτὸ μῆκος, οἷον·
ἀνθοστόλιστος προβαίνει τῆς ἀνοίξεως ἡ νύμφη (∪∪–∪,∪∪–∪,∪∪–∪,∪∪–∪), τροχ. τετραμ. ἀκατάληκτος:
Σὲ γνωρίζ’ ἀπὸ τὴν κόψι τοῦ σπαθιοῦ τὴν τρομερὴ (∪∪–∪,∪∪–∪,∪∪–∪,∪∪–) ὁμ. καταληκτικός.
Βγαίνουν ’ς τὰ χωριὰ, περνοῦν ’ς τὰ περιβόλια (–∪∪∪,–∪–∪,∪∪–∪) τροχ. τρίμετρ. ἀκατάληκτος.
Ἀνήκει δ’ ὁ τροχαϊκὸς τρίμετρος μᾶλλον εἰς τὴν λυρικὴν ποίησιν.
3) Τῶν δακτυλικων δ’ ὁ συνηθέστερος παρὰ τοῖς ἀρχαίοις, καὶ ἐσχάτως καὶ παρ’ ἡμῖν εἰσαχθεὶς, ἦν ὁ ἐπικὸς ἑξάμετρος, καταληκτικὸς εἰς δισύλλαβον (–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪∪,–∪∪,∪)’
Οἱ ἀρχαῖοι, ἕνεκα τῆς δυσκολίας, καὶ κατά τι καὶ τῆς
