κωβίδης ἐγεννήθη ἐν Λέσβῳ τὴν 10 Ἰανουαρίου τοῦ 1853. Διήνυσε τὰς πρώτας αὑτοῦ σπουδὰς ἐν Ἀθήναις ἀπὸ τοῦ 1871 — 1877 ὑπὸ τὸν ἐξαίρετον παρ’ ἡμῖν καθηγητὴν κ. Ν. Λύτραν, ἐξηκολούθησε δ’ εἶτα μετ’ ἐκτάκτου ἐπιτυχίας τὴν περὶ τὴν τέχνην ἐπίδοσίν του παρὰ τοῖς κ.κ. Löfftz καὶ Gabriel Max ἐν Μονάχῳ. Ἐκ τῶν ἔργων του, περὶ ὧν κολακευτικωτάτας κρίσεις ἔγραψαν τὰ κράτιστα τῶν καλλιτεχνικῶν περιοδικῶν, φημίζονται, πλὴν τοῦ ἀνωτέρω, τὸ «Φαιδρὸν Παιδίον», ὁ «Ἀχόρταγος», ἡ «Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις», ὁ «Θάνατος τῆς Κρεούσης» κλπ. Ἰδίως ὅμως πανηγυρικῆς ἔτυχεν ὑποδοχῆς κατὰ τὴν τελευταίαν ἐν Βερολίνῳ ἔκθεσιν ἡ πλήρης ἐκφράσεως καὶ ζωῆς εἰκὼν, ἡ παριστάνουσα καλοκἄγαθον γέροντα ἀδυνατοῦντα νὰ δαμάσῃ τὴν ἰδιότροπον ζωηρότητα τοῦ μικροῦ του ἐγγόνου, ὅστις ἐτέθη ὑπὸ τὴν φύλαξίν του. Ἀντίγραφον τῆς εἰκόνος ταύτης ἐδημοσίευσε τὸ περισπούδαστον ἐν Βερολίνῳ καλλιτεχνικὸν περιοδικὸν Moderne Kunst μετὰ τιμητικῶν ἀληθῶς κρίσεων περὶ τῆς ἀξίας τοῦ κ. Ἰακωβίδου, ὅστις ἐπεχείρησεν συνθέσεις τόσον δυσκόλους, οἵας οὐδεὶς πρὸ αὐτοῦ, ἐν Μονάχῳ τοὐλάχιστον, ἀπετόλμησε.
Σφίγγομεν μακρόθεν τὴν χεῖρα τοῦ φίλου ἡμῶν ἀπὸ τῶν μαθητικῶν ἔτι χρόνων Ἕλληνος καλλιτέχνου, ὅστις ἐπὶ τοσοῦτον τιμᾷ τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος ἐν τῇ συνειδήσει τοῦ εὐρωπαϊκοῦ κόσμου.
