ἐπέλθῃ ἠθικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἐπανάστασις ὑπὸ τὰ στήθη τῆς ἀτυχοῦς ἀπομάχου, τὰ ὁποῖα ἡ κοινωνικὴ μωρία κατεδίκασεν εἰς ἀδράνειαν, εἰς μαρασμὸν, εἰς φθίσιν;
Ἡ φύσις, παραβᾶσαν τοὺς νόμους αὐτῆς, τὴν ἐκδικεῖται ἀπηνῶς, καὶ συμπτύσσει εἰς ῥυτίδας τὸ ἄλλοτε τριανταφυλλένιο πρόσωπόν της ὡς φύλλον πεπαλαιωμένης μεμβράνης. Ἡ κοινωνικὴ μοχθηρία βάλλει ἐπ’ αὐτῆς πικρὰ καὶ φονικὰ τὰ βέλη της. Πῶς τότε νὰ μὴ μισῇ ἐκείνη τὸ ὡραῖον, τὴν χαράν, τὴν νεότητα, τὸν κόσμον, τὸ πᾶν;
Καὶ ὅμως ἦτο ἄλλοτε συμπαθής, εὐαίσθητος, ἐπιεικής, εὐγνώμων, φιλάνθρωπος, λάτρις τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ καλοῦ, ἕτοιμος νὰ χύσῃ δάκρυα καὶ εἰς τὴν φυλλόρροιαν ἑνὸς ἄνθους ἀκόμη.
Ἀλλ’ ὅλα αὐτὰ τὰ ὡραῖα αἰσθήματα ἐκοιμήθησαν ἢ ἐτάφησαν ἐντός της ἕνεκα τῶν ἀδιαλείπτων ἐξωτερικῶν ἀντιδράσεων, καθ’ ὧν παλαίει. Τὸ πῦρ ἐκαλύφθη ὑπὸ τὴν αἰθάλην. Μικρὰ ὑποδαύλισις, ἓν βλέμμα συμπαθές, μία χεὶρ τειναμένη εὐεργέτις, μία γενναία καρδία προσφερομένη καὶ ἀποδίδουσα δικαιοσύνην εἰς τὸ δυστυχὲς θῦμα, ἀρκεῖ ἵνα ἀναφλεχθῇ καὶ ἀναλάμψῃ ἅπαν τὸ ἠθικὸν καὶ ψυχικὸν κάλλος, ὅπερ καλύπτει ἤδη ἀπὸ τα βλέμματα τοῦ κόσμου ἡ ὁμίχλη τῶν προώρων ῥυτίδων καὶ τοῦ ἐπισπεύσαντος γήρατος. Καὶ ἂν ἐσβέσθη ἀπ’ αὐτῆς ἡ καλλονή, διασώζεται ὅμως ἡ εὐφυΐα, ἡ κοινωνικὴ μόρφωσις, ἡ καλὴ ἀγωγή. Κατέχει ὅλα τὰ ἠθικὰ κεφάλαια ὅπως καταστῇ καλὴ οἰκοδέσποινα. Άλλὰ ποῖος προσέχει εἰς τὰς φλυαρίας αὐτάς; Ὅλα αὐτὰ τὰ προσόντα χάνονται προκειμένου περὶ γεροντοκόρης, ἐνῷ τοὐναντίον οἱ μᾶλλον ἀσύγγνωστοι παραλογισμοὶ προσκτῶνται χάριν ἀμίμητον εἰς ὡραῖα καὶ δροσερὰ χείλη.
Πῶς θέλετε τότε ὁ ὀργανισμὸς ἐκεῖνος νὰ μὴ διαστραφῇ ὑφ’ ὅλας τὰς ἐπόψεις; Πῶς νὰ μὴ μεταβληθῇ εἰς ὃν
