Οἱ Ἀργεῖοι ἵπποι τριποδίζουσι περισσότερον. Ἐν τούτοις ἐγὼ περιστοιχίζω τὸν λόφον τῆς Τίρυνθος, μετρῶ τὰς γιγαντιαίας πέτρας καὶ ἐξετάζω τὴν πύλην, πρὸ τῆς ὁποίας ἡ Ἀλκμήνη διενοεῖτο νὰ ὑποδεχθῇ τὸν σύζυγόν της Ἀμφιτρύωνα καὶ ἀντ’ αὐτοῦ περιέπεσεν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Διός. Καὶ ἐν Θήβαις συνέβη ἡ ἐναλλαγὴ αὕτη· ἀλλ’ ἐπειδὴ οἱ λόγιοι ἐρίζουσι περὶ τούτου, τινὲς δὲ τὴν γέννησιν τοῦ Ἡρακλέους εἰς τ’ ἀνάκτορα τῆς Τίρυνθος μεταφέρουσιν, ἀποφασίζω ὑπὲρ ταύτης καὶ ἐγὼ, διότι ἐνταῦθα καὶ οὐχὶ ἐν Θήβαις εὑρίσκομαι. Πνευματώδης Γαλλὶς ὠνόμασε το ἐκ πετρῶν περιβεβλημένον ὀχύρωμα τοῦτο «μικρὰν οἰκίαν ἐκ μεγάλων πετρῶν.» Ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω, ὅτι πρῶτον ἤδη ἐν ταύτῃ τῇ περιηγήσει πρὸ τῶν Τιρυνθίων τειχῶν ἐπληροφορήθην κἄτι, ὅπερ μ’ ἐξήγαγε πλάνης τινός. Ἐφανταζόμην τὰ περιώνυμα «Κυκλώπεια οἰκοδομήματα» ἄλλους σωροὺς λίθων. Ἐν συνόλῳ ἀνέβην οὐχὶ λίαν μέγαν λόφον τῆς ἀκροπόλεως καὶ ἀνερριχήθην εἴς τι καλὸν τμῆμα· ἀλλ’ οὐδὲν ἰδιαίτερον ψυχικὸν αἴσθημα διηγέρθη μοι. Ἡ ἐπὶ τῆς Μεσσηνιακῆς Ἰθώμης Ἀρκαδικὴ πύλη εἷνε ἰσχυροτέρα, οὐδαμῶς δὲ δύναται νὰ παραβληθῆ ἡ Τίρυνς πρὸς τὰ ἐν Μυκήναις οἰκοδομήματα.
Ἐπὶ τῆς ὄντως ἀμέμπτου λεωφόρου ἄγει ἡ ὁδὸς εἰς τὸ Ἄργος. Ὁ πληθυσμὸς αὐτοῦ ἀναβαίνει τὰς δέκα χιλιάδας καὶ αὐξάνει λίαν ταχέως οἴκοθεν καὶ διὰ μετοικισμοῦ ἐκ τῶν χωρίων. Ὁ σιδηρόδρομος δὲν συντείνει βεβαίως εἰς τὴν ἐπαύξησιν τῆς Ἀργείας πόλεως καὶ ὡς ἐλπίζω, θὰ ὑφίσταται ἐνταῦθα ἓν ἐλεεινὸν ξενοδοχεῖον. Ἐγὼ λίαν ηὐχαριστήθην, διότι κατὰ τὴν ἐν τῷ ἐλεεινῷ ξενοδοχείῳ διαμονήν μου ἐξηρπάγην ὑπό τινος ἀγαπητοῦ φίλου καὶ προσεκλήθη εἰς τὴν οἰκίαν του.
Ἐπὶ ἐλευθέρας τινὸς πλατείας, ἀρκούντως μεγάλης διὰ πόλιν, δεκάκις μεγαλειτέραν, κεῖται ἡ μητρόπολις καὶ τὸ εὐάερον ἐαρινὸν καφενεῖον τοῦ Ἄργους. Ὁ φίλος μου Τάκης ἀνεῦρέ με ἀμέσως καὶ μοὶ ἐξέλεξε τὸ καλλίτερον δωμάτιον τοῦ ξενοδοχείου «Αἱ Μυκῆναι,» ἐπεμελήθη δὲ καὶ περὶ τοῦ μακρυνοῦ ταξειδίου μου καὶ παρέδωκέ με εἴς τινα τιμητικὴν φρουρὰν διὰ τὰς
