τοπορείας τῶν διαδηλώσεων καὶ τῶν Ἑπιταφίων τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.
Ὑπὸ τοιούτους αἰσίους οἰωνοὺς ὁ παῖς διαμορφοῦται βαθμηδὸν εἰς μείρακα, καὶ ὁ μεῖραξ βραδύτερον εἰς ἐκλογέα καὶ ἐκλέξιμον.
Καὶ βδελύττεται μὲν νὰ σπουδάσῃ θεολογίαν ἢ νομικὴν, διότι οὐδεμίαν ὑπόληψιν τρέφει εἰς τὸν Δεκάλογον τοῦ Μωϋσέως καὶ εἴς τινα γελοῖα ἄρθρα τοῦ ποινικοῦ κώδικος· τοῦτο ὅμως δὲν τὸν ἐμποδίζει διόλου νὰ ἦνε κάτοχος οἱασδήποτε ἐγκυκλοπαιδικῆς γνώσεως, καὶ νὰ διαφημίζηται ὡς λόγιος καὶ εὐπαίδευτος νέος, νὰ λαμβάνῃ δὲ μέρος εἰς ὅλα τὰ ζητήματα διά τε τοῦ λόγου, τῆς γραφίδος καὶ, ἐν ἀνάγκῃ, τῶν γρόνθων. Ἀναγινώσκει ἐφημερίδας, συζητεῖ περὶ τῶν πολιτικῶν τῆς ἡμέρας, ἐγγράφεται μέλος εἰς τὸν Φιλολογικὸν Σύλλογον ὁ «Πάνθηρ», οὗτινος μάλιστα προσφέρει ἑαυτὸν δωρεὰν ὡς ὑποψήφιον πρόεδρον, ἀλλὰ μένει μὲ τὴν τιμὴν καὶ τὸ ὄνειρον τῆς ὑποψηφιότητος — διότι ἡ μοῖρά του τὸν ἔχει καταδικάσει εἰς ἰσόβιον ὑποψήφιον· — ἀγορεύει ἐν τοῖς καφενείοις, εἰς τὰς ὀδοὺς, εἰς τὰς πλατείας, ἐλέγχει τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τῆς ἀντιπολιτεύσεως (sic) καὶ ἰσχυρίζεται γεγωνυίᾳ τῇ φωνῇ ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὀφείλει διὰ τοῦ αἵματος καὶ τῆς λόγχης ν’ ἀνακτήσῃ τὴν Κωνσταντινούπολιν!
Λυπεῖται δὲ μάλιστα καὶ ἀγανακτεῖ διότι ὁ νόμος δὲν τοῦ ἐπιτρέπει, ἐπικειμένης ἐπιστρατείας, νὰ χύσῃ καὶ αὐτὸς τὸ αἷμά του ὑπὲρ τοῦ ἐθνικοῦ μεγαλείου. καθόσον ὁ πατήρ του κατὰ λάθος τὸν ἔχει ἐγγράψει εἰς τὸν δημοτικὸν κατάλογον ὡς παρήλικα, καὶ δὲν εἶνε φεῦ! βέβαιον ἂν θὰ κληθῇ καὶ ἡ ἐφεδρεία εἰς τὰ ὅπλα. Ἐν μέσῳ δὲ τῆς πατριωτικῆς παραζάλης συμπληροῖ τὴν αγόρευσίν του διὰ λακτισμάτων κατά τινος παρισταμένου κληρούχου, θελήσαντος ν’ ἀστεϊσθῇ ὅτι δῆθεν ὁ κ. Τενεκιάδης προέδραμε κατὰ δέκα ἔτη σκοπίμως καὶ ἐξ ἀνυπομονησίας τοῦ νὰ ἀποκτήσῃ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκλεξίμου πρὸ τῆς νομίμου προθεσμίας.
Ἐνωρὶς λαμβάνει μέρος εἰς τὴν σύνταξιν πολλῶν ἐφημερίδων, καὶ ἀνωνύμως, χάριν μετριοφροσύνης, ἐξευτελίζει διὰ
