ἐξαιρέτων ἐκείνων προτερημάτων τὰ ὁποῖα ἀπῃτοῦντο ἄλλοτε ἀπὸ τῶν ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ ἀντιπροσώπων πάσης σεβομένης ἑαυτὴν Κυβερνήσεως.
Κατὰ τοὺς μεσαιωνικοὺς χρόνους τοσοῦτον ἐφημίσθη ἐπὶ τούτῳ ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει μοναρχία, ὥστε οἱ Ἑνετοὶ, οἱ οὐδὲν ἧττον δεξιοὶ ἀναδειχθέντες ἔπειτα περὶ τὴν ἐκλογὴν τῶν διπλωματικῶν αὐτῶν πρακτόρων, ἀπὸ τῶν ἡμετέρων παρέλαβον μίαν τῶν δοκιμασιῶν εἰς ἂς ὑπεβάλλοντο οἱ ὑποψήφιοι. «Δοκιμάζεται δὲ πρέσβυς και πρὸ τῆς ἀποστολῆς, ὑποτιθεμένων αὐτῷ τῶν κεφαλαίων, καὶ ἐρωτώμενος, ὅπως περὶ ἑκάστου αὐτῶν οἰκονομήσειεν, οὕτως ἢ ἑτέρως αὐτῷ τῶν πραγμάτων ἐπισυμβαινόντων.» Εὐτυχῶς διὰ πολλοὺς οὐ μόνον ἐκ τῶν ἡμετέρων ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν ξένων διπλωματικῶν πρακτόρων, ἡ δοκιμασία αὕτη δὲν γίνεται σήμερον καὶ ὡς προϋπεδείξαμεν οὔτε εἶναι ἀνάγκη νὰ γίνεται. Ἀλλ’ οἱ μαθηταὶ τῶν διδαγμάτων ἐκείνων Ἑνετοὶ κατέλιπον ἡμῖν μνημεῖον ἀΐδιον τῆς διπλωματικῆς των περινοίας, τὰς ἀπὸ ἱκανοῦ τινος ἤδη χρόνου δημοσιευομένας Ἐκθέσεις τῶν πρέσβεων αὐτῶν.
Δὲν λέγομεν ὅτι καὶ σήμερον δὲν πρέπει νά ἀπαιτῶνται προσόντα τινὰ ἀπὸ τῶν πρέσβεων. Ἐὰν οἱ ἀξιούμενοι τῆς τιμῆς ταύτης δὲν εἶναι ἀπαραίτητον νὰ ὦσιν ἄνδρες δαιμόνιοι, ὀφείλουσιν ὅμως πάντοτε διὰ τῆς παιδείας, διὰ τῆς εὐφυΐας, διὰ τῶν κοσμίων αὐτῶν τρόπων νὰ περιποιῶσι τιμὴν εἰς τὸ ἔθνος τὸ ὁποῖον ἐκπροσωποῦσι. Τὰ προτερήματα ταῦτα δὲν εἶναι ἐπὶ τέλους σπάνια ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἐν τούτοις ἐὰν πιστεύσωμεν τὰς κακὰς γλώσσας, δὲν στολίζουσι πάντοτε ὅλους τοὺς διπλωματικοὺς πράκτορας, Ἕλληνάς τε καὶ ξένους.
Τὰς ὀλίγας ταύτας λέξεις ἔγραψα διὰ τὸ Ἡμερολόγιον τοῦ Κυρίου Σκόκου. Ὁμολογῶ ἐν τούτοις ὅτι ὅσον ὀλίγαι καὶ ἂν ἦναι, ποτὲ δὲν ἐπείσθην τοσοῦτον περὶ τῆς ἐτυμολογικῆς σχέσεως ἥτις βεβαιοῦσιν ὅτι ὑπάρχει με-
