λεσεν εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀγῶνος. Δὲν τὸ ἤξευρε, διότι τότε δὲν ὑπῆρχεν ἠλεκτρικὸς τηλεγράφος. Ἐὰν ὑπῆρχεν ἠλεκτρικὸς τηλεγράφος, ὁ πρέσβυς ἤθελε διαβιβάσει τὴν ἐρώτησιν τοῦ ναυάρχου εἰς τὸ Ὑπουργεῖον, καὶ τούτου γενομένου οἱ διάδοχοι τοῦ Γ. Κάννιγγ δὲν ἤθελον βεβαίως παραδώσει τὴν τύχην τοῦ τουρκοαιγυπτιακοῦ στόλου εἰς τὴν ἀπόλυτον διάκρισιν τοῦ Κόδριγκτων, ἀφοῦ, ἐπελθούσης τῆς καταστροφῆς, ἀπεδοκίμασαν πολυειδῶς καὶ πολυτρόπως τὴν διαγωγήν του. Τεθέντος δὲ ὅτι ἤθελεν περιβάλει διὰ φιμοῦ τινος τὰ πυροβόλα αὐτοῦ, δὲν λέγομεν ὅτι αἱ Δυνάμεις δὲν ἤθελον ἐπιμείνει καὶ ἐπὶ τέλους κατορθώσει νὰ καταπαύσωσι τὰς ἐχθροπραξίας· ἀλλ’ ἐν τῷ μεταξὺ «ὁ Ἰβραΐμης ἤθελε καταφέρει πληγὴν καιρίαν κατὰ τῆς Ὕδρας καὶ συμπληρώσει τὴν κατάκτησιν τῆς Πελοποννήσου. Πρὸς τί δὲ τότε οἱ διαλλακτῆρες ἤθελον προσαγάγει τὰς προτάσεις αὐτῶν ἐπὶ τῶν ἐρειπίων ἐκείνων;» Ταῦτα τὰ διὰ μηνίσκων σημειωθέντα ἔγραφεν, ὑπὲρ τὰς τεσσαράκοντα ἡμέρας πρὸ τῆς ἐν Πύλῳ ναυμαχίας, μάρτυς αὐτόπτης τῶν πραγμάτων καὶ εἷς τῶν ἡρώων τοῦ ναυτικοῦ ἐκείνου ἔργου, ὁ γάλλος ναύαρχος de Rigny.
Τὸ συμπέρασμα εἶναι ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὀφείλει τὴν ἐν ἔτει 1827 ἀπαλλαγὴν αὐτῆς ἀπὸ ἀνηκέστων νέων συμφορῶν, πρῶτον εἰς τὴν ἔλλειψιν τοῦ ἠλεκτρικοῦ τηλεγράφου, καὶ δεύτερον εἰς τὴν μεγαλοφυᾶ ἰδιοβουλίαν τοῦ τότε ἐν Κωνσταντινουπόλει πρέσβεως τῆς Μεγάλης Βρετανίας.
Τὴν σήμερον τὰ πράγματα μετεβλήθησαν καὶ ὡς πρὸς τοῦτο, ὡς εἰς πολλὰ ἄλλα, ὁλοσχερῶς. Τὴν σήμερον οἱ πρέσβεις κοινωνοῦσι πρὸς τὸν ἐπὶ τῶν Ἐξωτερικῶν Ὑπουργὸν ὅπως οἱ Τμηματάρχαι τοῦ Ὑπουργείου, ζητοῦντες καὶ λαμβάνοντες τὰς διαταγὰς αὐτοῦ καὶ τὰς ὁδηγίας αὐθημερὸν, καὶ πολλάκις αὐθωρεί. Ἀνάγκην δὲν ἔχουσιν ἰδιοβουλίας ἐπὶ οὐδεμιᾶς ὁπωσοῦν σπουδαίας ὑποθέσεως, καὶ σὺν τῇ ἰδιοβουλίᾳ ἀνάγκην δὲν ἔχουσι τῶν
