πότητος ἀπέναντι τοῦ ὀνόματος τῆς Θεότητος. Καὶ ἐν ὀνόματι τῆς ἀνθρωπότητος τολμῶσι νὰ ἐπικαλῶνται τὴν ἀρωγὴν τῆς ἐπιστήμης ὅπως ἐξασθενίσωσι τὸ θρησκευτικὸν αἴσθημα. Ἐγὼ δὲν βλέπω τί θὰ κερδίσῃ ἡ κοινωνία καὶ ἡ ἀνθρωπότης διὰ τοιούτων ἐνεργειῶν. Ἂς προσέξωμεν μὴ καταστήσωμεν χείρονας τοὺς ἀρκούντως ἀθλίους ὅρους τοῦ κοινωνικοῦ βίου. Θὰ ἐπικροτήσω εἰς τὰς προσπαθείας σας ὅταν σεῖς οἱ ἐγκαυχώμενοι ὅτι ἀπεβάλετε τὰς δεισιδαιμονίας καὶ προλήψεις ἀνακαλύψητε λαμπρότερόν τι φῶς τοῦ τῆς θρησκείας καὶ σπουδαιότερον τῆς Ἐλπίδος θησαυρὸν ὅπως παρηγορήσητε τὴν μητέρα ἐπὶ τῷ θανάτῳ τοῦ τέκνου της, ἐνισχύσητε τὸν ἄνθρωπον ἐν μέσῳ τῶν ταλαιπωριῶν τοῦ βίου, ἐφησυχάσητε τὴν ψυχὴν τοῦ παραβιάσαντος τὸν ἠθικὸν νόμον καὶ μετανοοῦντες καὶ ὅπως ἐπιχύσητε βάλσαμον παραμυθίας εἰς τὸν πνέοντα τὰς τελευταίας ὥρας τοῦ βίου.
Ἄχ! Κυριέ μου! Παῦσε λέγων ὅτι πρόκειται περὶ ἀφῃρημένης ἰδέας. Καὶ ὁπόσα ἆρά γε γεγονότα καὶ ἀλήθειαι δὲν εἶνε πραγματικὰ ἅμα καὶ ἀόρατα; Ἀλλ’ ἐνταῦθα δὲν πρόκειται περὶ ἀοράτου. Οἱ τυφλοὶ μόνοι δὲν βλέπουσι. Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἰδοὺ τὸ φῶς. Τὸ οὐράνιον φῶς τὸ βλέπω καὶ ἐκθαμβοῦμαι ἐκ τῆς αἴγλης αὐτοῦ. Ἐμβλέψατε καὶ σεῖς, ἐμβλέψατε μετὰ προσοχῆς, ἀκολουθήσατε ἐμβλέποντες καὶ παρατηροῦντες διότι ἐπὶ τέλους θὰ φωτισθῆτε ἀπὸ τὰς ἀκτῖνας τοῦ θείου Φωτός.»
Δὲν ἀπαιτοῦμεν ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους ἐν Ἑλλάδι ἰατροὺς καὶ φυσιοδίφας νὰ συμμερισθῶσι τὰς πεποιθήσεις τοῦ Chevreul, οὔτε περιμένομεν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ παραστῶσιν ἐν μέσῳ τῆς Ἀκαδημίας καὶ ἀκολουθοῦντες τὰ διαβήματα τοῦ Παστὲρ νὰ ἐνισχύσωσι διὰ τῶν λόγων του τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα, οὔτε ἀπαιτοῦμεν ἀπὸ τοὺς ἡμετέρους φυσιοδίφας νὰ ἀνομολογήσωσι παρρησίᾳ τὴν ἀμάθειαν τῆς ἐπιστήμης λαμβάνοντας ὑπόδειγμα τὴν ὁμολογίαν τοῦ Bois Reymond, οὔτε ζητοῦμεν ἀπὸ τοὺς ἡμε-
