Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1888 - 005.jpg

Διότι, ἐὰν ὁ κόσμος σὲ γνωρίζῃ ὡς ῥέκτην καὶ κοινωφελῆ ἐπιχειρηματίαν, ἄπταιστον ἐν ταῖς συναλλαγαῖς, δίκαιον ἐν ταῖς δημοσίαις σου πράξεσι, λάτρην τοῦ καλοῦ, φιλοπρόοδον, ἐμπνεόμενον τῆς φιλοδοξίας τοῦ νὰ συνδέσῃς τὸ ὄνομά σου πρὸς τὴν σύγχρονον ἐθνικὴν ἐκπαίδευσιν διὰ τῶν εὐεργετικῶν ἐκδόσεών σου, ἐνθαρρύνοντα τὴν συγγραφικὴν παρ’ ἡμῖν ἅμιλλαν, διαδίδοντα εὐωνότερα καὶ προσιτώτερα τὰ ἑλληνικὰ γράμματα εἰς τὰς ἐσχατιὰς τῆς Ἀνατολῆς, παρέχοντα ἐργασίαν καὶ ἄρτον ἔντιμον εἰς ἑκατὸν καὶ πλείονας οἰκογενείας· ἀλλ’ οὐχ ἧττον ἐγώ ὅστις ἀνέλυσα καὶ εἰσέδυσα πολλάκις εἰς τὴν ψυχήν σου καὶ ἐγνώρισα ἐκ μυρίων ἰδιαιτάτων περιστάσεων τὸν ἐσωτερικὸν αὐτῆς κόσμον, ὃν κρατεῖ ἀφανῆ καὶ ἀπόρρητον ἡ μετριοφροσύνη σου· ἐγώ, ὅστις σὲ εἶδα, σὲ ἐμάντευσα, σὲ κατέλαβον πολλάκις ἀνοίγοντα τὰ χείλη, τὴν καρδίαν, τὸ βαλάντιον εἰς τὴν κοινωνικὴν δυστυχίαν· ἐγὼ ὅστις γνωρίζω πλειότερον παντὸς ἄλλου ὅτι μία τῶν εὐγενεστέρων τῆς ζωῆς σου ἀπολαύσεων εἶνε ἡ ἀδιάλειπτος εὐποιΐα, ἡ πρὸς τὸ ἀγαθὸν ἔφεσις, ἐκείνη, ἥτις ἐπιτελεῖται ὡς ἰδία ἀναπόδραστος ψυχολογικὴ ἀνάγκη, ἀφανής, ἀόρατος, ὡς ἡ χεὶρ τοῦ Θεοῦ, καὶ οὐχὶ ἡ γιγνομένη ἐκ ματαιόφρονος ὑστεροβουλίας εἰς ἀντάλλαγμα διαφημίσεων· ἐγώ, ὅστις κατέχω τὸ ὡραῖον αὐτὸ μυστικὸν τοῦ βίου σου, ὅπερ ἀποτελεῖ τὸν τελικὸν σκοπὸν τῆς ἐν τῇ κοινωνίᾳ ἀνεξαντλήτου σου δράσεως, αἰσθάνομαι ὅτι μοὶ ἐπιβάλλεται ὡς ἀπαραίτητον καθῆκον πρὸς ἐμαυτόν, πρὸς τὴν