- Φίλτατέ μοι,
Ἡ πρόσκλησίς σου ὅπως λάβω μέρος καὶ ἐγὼ ἐν τῷ Ἡμερολογίῳ σου, μοὶ ὑπομιμνήσκει τὴν στενόχωρον θέσιν ἁπλοϊκοῦ τινος συγχωρικοῦ μου, ὅστις, παρατυχών ποτε εἰς ἑσπερίδα ἀθηναϊκοῦ οἴκου, ἐπειθαναγκάσθη ἐπὶ τέλους ὅπως λάβῃ μέρος καὶ αὐτὸς εἰς τας καντρίλιας, ἀφοῦ εἶδεν ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἰς μάτην ἀπέβησαν πᾶσαι αἱ περὶ τοῦ ἐναντίου ἔντονοι διαμαρτυρίαι του.
— Ἀφοῦ τὸ θέλετε, βρὲ παιδιά, θὰ σηκωθῶ. Μὰ σᾶς λέω πάλι πῶς δὲν σκαμπάζω ἀπὸ τέτοια πράμματα…
— Δὲν πειράζει, δὲν πειράζει, μπάρμπα Κωνσταντῆ, μόνε κόπιασε τώρα νὰ τὸ κουνήσωμε ’λίγο, ἔτσι γιὰ τὸν καλὸ τὸν χρόνο…
Καὶ οὕτω παρὰ τὸ πλευρὸν πλευρῶν — ντεκολτὲ μιᾶς Ἀτθίδος, καὶ ἐν μέσῳ τόσων φρακοφόρων ὁμοφύλων τοῦ μπάρμα Κωνσταντῆ, ὑψοῦτο ἡ τρουλοειδῆς φέσα του, ἡ ἐρυθρότης τῆς ὁποίας ἐνόμιζέ τις κατ’ ἐκείνην τὴν στιγμὴν ὅτι προήρχετο ἐξ ἀγνοίας πρὸς ὅ,τι ἐπεχείρησεν ὁ ἀγαθὸς ἐπαρχιώτης μου.
Ἂν καὶ ἀποτέλεσμα τῆς χορευτικῆς δεξιότητος τοῦ γέροντος ὑπῆρξεν ἡ πτῶσις ἑνὸς κηροπηγίου καὶ τῆς ντάμας του—τοῦ μὲν ἐκσφενδονισθέντος ἐκ παραδρομῆς τῆς φουστανέλλας, τῆς δὲ τεθείσης ἐν κατηγορίᾳ παρονομαστοῦ ὑπὸ ἀριθμητὴν τὸν γέροντα, ἐξ ἀνυποκρίτου τρικλοποδιᾶς του — ὡς καὶ ἡ ἀνηλεὴς καταπάτησις τῶν φορεμάτων, τῶν κάλων καὶ ὅλων τῶν διεθνῶν χορευτικῶν δικαίων, ὑπὸ τῶν αὐθαιρέτων ἁλμάτων του, ἐν τούτοις ἡ θυμηδία ὑπῆρξεν ἀρκετὴ καὶ ὁ μπάρμπα Κωνσταντῆς ἐξεπλήρωσεν ὅπως καὶ ὅσον ἠδύνατο τὴν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ ὑποχρέωσιν, ἱπποτικώτατα μάλιστα, ἐὰν κυριολεκτικῶς ἐκλάβωμεν τὴν λέξιν καὶ εἰς τὴν ἔννοιαν αὐτῆς προστεθῇ ἡ ἰδέα τοῦ ἀτιθάσσου ἵππου.
