Ἀστυνόμος ἀπετέλουν ἐπίχαρι ζεῦγος, ὅλως ἀντιθέτων χαρακτήρων. Περὶ τοῦ κ. Ἀστυνόμου θὰ ὁμιλήσω κατωτέρω· ἤδη πρόκειται περὶ τοῦ κ. Τηλεγραφητοῦ. Οὗτος ἦτο ἐκ τῶν λεόντων τῆς πόλεως· ἡ δὲ κομψοπρέπεια αὐτοῦ ἀρχομένη ἐκ τῆς κόμης, δι’ ἣν κατηνάλισκεν εἴκοσι πέντε κατ’ ἐλάχιστον δράμια ἐλαίου πρὸς στίλβωσιν, κατέληγεν εἰς τοὺς πόδας, οἵτινες ἔχοντες τὴν ἰδιότητα τοῦ τραχήλου του, ὅστις δὲν ὑπέφερε ζυγόν, περιεβάλλοντο διὰ νυκτερινῶν ἐμβάδων, ἐξ ὧν ὑπέφωσκον περικνημίδες ἀμφιβόλου καθαριότητος, ἀρωματίζουσαι τὴν ἀτμόσφαιραν ἐντὸς ἀκτῖνος μεγάλης περιφερείας. Μεταξὺ τοῦ λαλιστάτου ἐκείνου ἑσμοῦ μόνος αὐτὸς ἔπαιζε βωβὸν πρόσωπον ἀποκρινόμενος, ὡς οἱ κάτοικοι τῆς Πολυνησίας διὰ μονοσυλλάβων καὶ ῥοφῶν, ὡς ποιητὴς τῆς ῥωμαντικῆς σχολῆς, μελαγχολικῶς τὸν ναργιλέν του. Βραδύτερον ἐπληροφορήθην ὅτι ἡ μελαγχολία του προήρχετο ἐξ ἔρωτος. Εἶχεν ἀγαπήσει κόρην τινὰ ταχυδρομικοῦ ἐπιστάτου, ἣν μοὶ ἐπέδειξαν, καὶ ἣν, ἂς μοὶ ἐπιτρέψῃ ὁ κ. Καλλιγᾶς νὰ μεταχειρισθῶ μίαν φράσιν του, καὶ ὁ ἀδαέστερος περὶ τὴν ζωολογίαν θὰ τὴν κατέτασσεν εἰς τὰ μαστοφόρα. Ἡ κόρη αὕτη προσεγγίζουσα τὴν μέσην τοῦ βίου ἡλικίαν, δὲν εἶχε καταστῆ ἀκόμη ἀπόμαχος τοῦ ἔρωτος· ἀνεγίγνωσκε τὴν Ἀνθοδέσμην τοῦ κ. Κωνσταντινίδου καὶ τὰ περιπετειώδη μυθιστορήματα τοῦ Ξαβερίου Μοντεπέν, καὶ ἔκαμε, κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσαν ἐν τῇ πόλει ἐκείνῃ ἔκφρασιν, ἀργολαβίαν, πρὸς πάντας καὶ πρὸς τὸν ἐλαιοβούτηκτον ἔτι τηλεγραφητήν.
Ὁ ἀπαραίτητος σύντροφος τοῦ τηλεγραφητοῦ ἦτο ὁ κ. Ἀστυνόμος· ἀπορῶ ἔτι πῶς κατώρθωσεν ἡ φύσις νὰ συνδέσῃ τὰ ἀσύνδετ · ἀνόμοιοι χαρακτῆρες, φρονήματα, ὑπηρεσίαι, ἐνδύματα ἀκόμη, ἐχώριζεν αὐτοὺς καὶ ὅμως κατὰ παράδοξον ὅλως φαινόμενον ὅσῳ ἡ φύσις ἐχώριζεν αὐτοὺς τόσον αὐτοὶ συνεδέοντο στενότερον. Δὲν ἐνθυμοῦμαι τίς εἶπεν ὅτι ἡ ἁρμονία παράγεται ἐκ τῶν ἀντιθέσεων. Ὁ τηλεγραφητὴς ἦτο ὁ σιγηλώτερος τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἀστυνόμος πάλιν ἦτο ὁ λαλίστερος τῶν Ἑλλήνων. Ἐλάλει, ἐλάλει, ἐλάλει. Καὶ ἡ φωνή του ἔρρεεν ἀεννάως, ὡς τὸ ὕδωρ ἀθηναϊκῆς κρήνης, ἄνευ διακοπῆς. Συνέπλεκε τὰ εὐρωπαϊκὰ ζητήματα πρὸς τὰ ἀστυνομικά του καθήκοντα, καὶ ἐθεωρεῖτο νομικὴ αὐθεντία, ὡς διατελέσας ποτὲ δικαστικὸς κλητὴρ, ὁπότε ἡ τύχη προσμειδιάσασα τὸν ὕψωσεν εἰς τὴν ἐπίζηλον θέσιν ἣν ἐκέκτητο ἀπὸ τῆς ἐπιτυχίας τοῦ νῦν δημαρχεύοντος ἐξαδέλφου του. Ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ ταύτῃ εἰσελθὼν
