Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
302
ΠΑΤΙΝΑΔΑ
Ο ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ
Γιὰ σένα, φῶς μου, τἄφερα γιὰ σένα τὰ παιχνίδια,
Ἔβγα στὸ παραθύρι σου δυὸ λόγια νὰ σοῦ πῶ
Νὰ ’δῶ τὰ μαῦρα ’μάτια σου, τὰ σπαθωτά σου φρύδια,
Ἔβγα μὴν ἦσαι ἄπονη· τὸ ξέρεις, σ’ ἀγαπῶ.
Τί σπλάχνα σοὔδωσ’ ὁ Θεὸς, γιὰ μιὰ σταλίτσα ὕπνο
Μ’ ἀφίνεις καὶ παιδεύομαι ’σὰν ψάρι στὴ φωτιά·
Ἐγὼ γιὰ σένα ἄφησα, γλέντι, χαρὰ καὶ δεῖπνο·
Ἔβγα τ’ ἁγιάζει μ’ ἔφαγε, ῥίψε μου μιὰ ματιά σου!
Ἂν εἶχα στὸ κεφάλι μου βασιλικιὰ κορώνα
Σὰν πέτρα θὰ τὴν ἔσερνα στὸ τσάμι τὸ κουφό·
Ξύπνα δυὸ λόγια νὰ μοῦ ’πῇς γλυκόφωνη τρυγόνα,
Ξύπνα κι’ ἂν θέλῃς δόσε μου φαρμάκι, τὸ ῥουφῶ.
Σοὖπε κανένας τίποτε ποτὲ κακὸ γιὰ μένα;
Σοῦ ’κάμανε παράπονα, φῶς μου, στὸ μαχαλᾶ;
Τὸ ξέρεις, δὲν ἀψήφισα ποτὲ ἐγὼ κανένα,
Ἐχθροὺς ἂν ἔχῃς πές μου το, κάμνω μ’ αὐτοὺς καλὰ.
