χαρακτηρίζουσα πᾶσαν αὐτοῦ ἀπόφασιν καὶ πρᾶξιν βαθεῖα κρίσις, ἐφείλκυσαν τὴν ὑπόληψιν καὶ τὴν ἀγάπην τῆς κοινωνίας Σύρου, ἥτις ἐν τῷ προςώπῳ ἔκτοτε τοῦ Ἠλία Κεχαγιᾶ ἀνεύρισκε πολύτιμον ἅμα σύμβουλον καὶ προστάτην. Ὁ Ἠλίας Κεχαγιᾶς συγκατελέγετο εἰς τὴν εὐάριθμον ἀτυχῶς τότε πεφωτισμένην τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μερίδα, ἥτις ἠξίου ὅτι πρὸς παγίωσιν τῆς κτηθείσης ἐλευθερίας καὶ πραγματικὴν ἀναβίωσιν τοῦ ἔθνους, ἠθικήν τε καὶ πνευματικήν, ἀπῃτεῖτο ταχίστη καὶ ἔντονος καλλιέργεια τῶν πλουτολογικῶν πόρων τῆς χώρας. Καὶ ἐθεώρει μὲν ὡς ἡμιτελὲς τὸ ἔργον τῆς διακοπείσης ἐπαναστάσεως, ἀφ’ ἧς ἤρχετο πρόςκαιρος ἀνακωχή, καθ’ ἣν ἡ Ἑλλὰς ὤφειλε ν’ ἀνακτήσῃ τὰς ἐξαντληθείσας δυνάμεις, πρὸς ἐξακολούθησιν τοῦ μεγάλου αὐτῆς ἐθνικοῦ ἔργου ἐν τῇ Χερσονήσῳ τοῦ Αἵμου. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο ἐφρόνει ὅτι ὁ λαὸς ὤφειλε νὰ λάβῃ ἀνὰ χεῖρας τὴν ἀξίνην καὶ τὸ ἄροτρον, καλλιεργῶν τὸν γεωλογικὸν πλοῦτον τοῦ ἐδάφους καὶ εἰς παραγωγικὰ ἐπιδιδόμενος ἔργα. Ἐκ τοιούτων εὐρυτέρων βλέψεων ὁρμώμενος ὁ Ἠλίας Κεχαγιᾶς, ὑπῆρξεν ἀνέκαθεν ἔνθερμος προστάτης τῆς ναυτιλίας, ἧς τὴν ἐν τῇ Μεσογείῳ ἐπικράτησιν ἐθεώρει συνδεδεμένην ἀναποσπάσαως πρός τε τὰ ἐξωτερικὰ καὶ ἐσωτερικὰ τῆς Ἑλλάδος πράγματα. Τὸ ὀξυδερκὲς αὐτοῦ πνεῦμα κατενόει ὅτι ἂν τὸ ἑλληνικὸν ναυτικὸν ἐξησφάλισε τὰς δάφνας καὶ τὴν αἰσίαν ἔκβασιν τοῦ πολέμου, ἠδύνατο ἐπίσης νὰ ἐξασφαλίσῃ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς εἰρήνης, ὧν πρὸ παντὸς δέονται οἱ εἰς μακροχρονίους καὶ καταστρεπτικοὺς ἀγῶνας ἐξαντλούμενοι λαοί. Διὰ τῆς ἐνισχύσεως δὲ τοῦ ἑλληνικοῦ ναυτικοῦ προςεδόκα τὴν ἔξωθεν εἰςροὴν καὶ χρήματος καὶ στοιχείων ἐκπολιτιστικῶν εἰς τὴν χώραν. Διὰ τοῦτο ὁ Ἠλίας Κεχαγιᾶς, καί περ δυνάμενος καὶ παροτρυνόμενος νὰ ἀναμιχθῇ εὐρύτερον εἰς τὰ πράγματα τῆς πολιτείας, ἀπεποιήθη ἐν τούτοις πᾶν δημόσιον ἀξίωμα, φιλοδοξῶν νὰ παράσχῃ πρακτικωτέρας καὶ ὑλικωτέρας ὑπηρεσίας εἰς τὴν χώραν.
Τὴν ἀνάγκην τῆς διὰ τοῦ ἀτμοῦ προικοδοτήσεως τῆς ἑλληνικῆς ναυτιλίας, ὑψίστης ὑπὸ πᾶσαν ἔποψιν ὠφελείας, κατενόει καὶ ὁ περίβλεπτος πολιτικὸς ἀνὴρ Α. Μαυροκορδᾶτος, συνεχῶς παροτρύνων τὸν ἀείμνηστον ἱδρυτήν τῆς Ἐθν. Τραπέζης Γεώργιον Σταύρου, ἄνδρα ρέκτην καὶ πολυμήχανον, πρὸς ἀπόπειραν τοιαύτης τινὸς ἐπιχειρήσεως. Ἀλλ’ ἐπειδὴ τὰ ἑταιρικὰ κεφάλαια καὶ σπάνια καὶ δύςπιστα ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους ἐκείνους, ὁ Μαυροκορδᾶτος ὡς πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως προέβη εἰς τὴν ἀγορὰν τῶν πρώτων ἀτμοπλοίων Ὕδρας, Πανελληνίου καὶ Βασιλίσσης τῆς Ἑλλάδος, ἅπερ ἐχρησίμευσαν ὁ πυρὴν τῆς μετέπειτα δημιουργηθείσης καὶ προαχθείσης ἀτμοπλοΐας. Ἐν τούτοις ἡ Κυβέρνησις, παραδοῦσα εἰς κοινὴν χρῆσιν τὰ τρία ἀτμήλατα σκάφη, ὑπέστη, ὡς εἰκός, ἱκανὴν ζημίαν,
