Εἴπομεν ἤδη ὅτι μετὰ τοῦ αὐτοῦ ἔρωτος ἐνέκυπτεν ὁ Ὀρφανίδης εἴς τε τὸ θεωρητικὸν καὶ τὸ πρακτικὸν μέρος τῆς ἐπιστήμης, δηλ. εἰς τὴν κηπουρικὴν καὶ τὴν γεωπονίαν. Μετὰ στοργῆς ἀπείρου ἐκαλλιέργει τὸν ἴδιον ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ κῆπον, οὗ ἐπεμελεῖτο καὶ ἀσθενὴς ἔτι ὢν μέχρις ἐσχάτων, πλεῖστα ξένα φυτὰ συντηρῶν ἐν ὑπαίθρῳ καὶ ἐν μικροῖς ὑαλοστέγοις, ἰδίως δὲ συλλογὴν τῶν ὡραιοτέρων εἰδῶν τῶν ῥόδων καὶ τῶν πολυαρίθμων εἰδῶν καὶ διαφορῶν τῶν ἐν Ἑλλάδι ἑσπεριδοειδῶν, ἀποτελούντων ἴδιον αὐτοῦ μελέτημα, πρὸς δὲ καὶ συλλογὴν βολβωδῶν φυτῶν τῶν πλείστων ἐγχωρίων.
Ὁ Ὀρφανίδης ἐπιθυμῶν νὰ φανῇ χρήσιμος τῇ πατρίδι διὰ τῆς ἐγκλιματίσεως προσοδοφόρων φυτῶν ἐποίησεν ἱκανὰ πειράματα ἐπὶ τοῦ ἐγχωρίου σχοίνου, ὅπως καταστήσῃ αὐτὸν παραγωγὸν μαστίχης ὁμοίας τῇ τῆς Χίου, ὡς καὶ διὰ τὴν καλλιέργειαν τῆς Βοιχμηρίας τῆς χιονώδους[1] καὶ τοῦ Κρόκου, περὶ ὧν διὰ μακρῶν ἐπραγματεύθη ἐν τοῖς Γεωπονικοῖς.
Ἐὰν δὲ αἱ ἄτρυτοι προσπάθειαι αὗται τοῦ Ὀρφανίδου δὲν ἐτελεσφόρησαν τοῦτο ἀποδοτέον εἰς τὴν παντελῆ ἔτι ἔλλειψιν τῆς ἀρωγῆς τῶν ἁρμοδίων, μηδεμίαν ποτὲ μετελθόντων ἠθικὴν ἢ ὑλικὴν ὑποστήριξιν τῶν τοιούτων ἐπιχειρήσεων. Ἀλλ’ οὐχ ἧττον ὁ Ὀρφανίδης ἔδωκε τὴν πρώτην ὤθησιν, καὶ ἔρριψε τὰ σπέρματα, ἅτινα ἐν τῷ μέλλοντι δύνανται νὰ καρποφορήσωσι.
Κατὰ τὰ τελευταῖα πρὸ τῆς ἀσθενείας του ἔτη κατέγεινεν ὁ Ὀρφανίδης δραστηρίως, ὡς πάντοτε, εἰς τὴν ἑλληνικὴν ἀμπελογραφίαν. Μετὰ πολλοὺς κόπους, ὑποσκάψαντος τὴν ὑγείαν αὑτοῦ, συνέλεξεν ἐξ ὅλων τῶν μερῶν τῆς Ἑλλάδος τὰ διάφορα εἴδη σταφυλῶν καὶ τὰς κατὰ τόπους ὀνομασίας αὐτῶν, ἅπερ σπουδάζων κατὰ τὰ ἐπιστημονικὰ χαρακτηριστικὰ κατέταξε καὶ περιέγραψε λεπτομερῶς. Ἐβεβαίωσεν, ὅτι ἐν μόνῃ
- ↑ Boehmeria nivea Hook., Ramie τῶν Γάλλων, σπουδαῖον κλωστικὸν φυτόν, ὅπερ καλλιεργεῖται ἤδη μετ’ ἐπιτυχίας ἐν τῷ κτήματι τοῦ κ. Ζάππα «Μεγάλων Καλυβίων» τῆς Θεσσαλίας ὑπὸ τοῦ γεωπόνου O. Winkler.
