Ὁ Ὀρφανίδης μετέσχεν ἐνεργῶς οὐ μόνον εἰς τὰς ἐγχωρίους τῶν Ὀλυμπίων, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς παγκοσμίους ἐκθέσεις, εἰς ἃς παρίστατο καὶ ὡς ἐκθέτης καὶ ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ τούτῳ ἀποστελλόμενος, ἤτοι τὰς τῆς Βιέννης (1873), τῶν Παρισίων (1878), Πετρουπόλεως (1869), Φλωρεντίας (1874), Κολωνίας (1875). Μετὰ τῶν ἐν Πετρουπόλει καὶ Φλωρεντίᾳ ἐκθέσεων συνεδέοντο καὶ ἐπιστημονικὰ βοτανικὰ συνέδρια, καθ’ ἃ ὁ Ὀρφανίδης εἵλκυσε τὸ διαφέρον τῶν βοτανικῶν διὰ τῶν περὶ τῆς ἑλληνικῆς χλωρίδος ἀγορεύσεών του. Ἐξελέγετο δὲ πάντοτε ἑλλανοδίκης (membre de jury) διακρινόμενος ἐπὶ δραστηριότητι. Ὡς ἐκθέτης διέπρεψεν ἐν Πετρουπόλει, Βιέννῃ καὶ Φλωρεντίᾳ διὰ τῆς ὡραίας συλλογῆς ἐξαισίων καρπῶν τῶν διαφόρων εἰδῶν τῶν ἐν Ἑλλάδι καλλιεργουμένων ἑσπεριδοειδῶν (λεμονοπορτοκαλλίων), ὧν οἱ πλεῖστοι ἦσαν προϊόντα τοῦ ἰδιοσυντηρήτου ἐν Ἀθήναις κήπου του. Ἀλλὰ τὸ μόνιμον αὑτοῦ πάντοτε ἔκθεμα ἦτο ἡ πλουσία συλλογὴ ξύλων τῶν δένδρων καὶ θάμνων τῆς ἑλληνικῆς χλωρίδος εἰς δείγματα 150 — 160 εἰδῶν κατὰ πρωτότυπον καὶ λίαν κατάλληλον ὑπὸ τοῦ ἰδίου ἐπινοηθέντα τρόπον ἐξειργασμένα καὶ ἐστιλβωμένα. Ἡ καινοφανὴς αὕτη συλλογή, διὰ μόχθων πολλῶν καταρτισθεῖσα, ἐθαυμάσθη καὶ ἑκάστοτε ἐβραβεύετο μετὰ τῶν ἄλλων αὐτοῦ ἐκθεμάτων.
Ἀξιομνημόνευτος εἶναι καὶ ἡ ἰδία βοτανικὴ συλλογὴ ἀπεξηραμένων φυτῶν (Herbier) τοῦ Ὀρφανίδου, ὅστις σπουδάζων ἔτι ἐν Παρισίοις κατέγινε πρὸς σχηματισμὸν αὐτῆς μετὰ πολλῆς ἐπιμελείας ἀποξηράνας πάντα τὰ ἐν τῷ αὐτόθι βοτανικῷ κήπῳ καὶ ἐν τοῖς θερμοστέγοις αὐτοῦ ἀνθίζοντα φυτὰ καὶ ὅσα κατὰ τὰς πέριξ ἐκδρομὰς συνέλεξε. Συγχρόνως ἐφρόντισε πρὸς ἀπόκτησιν φυτῶν τῆς Νέας Ὁλλανδίας καὶ ἄλλων χωρῶν, δι’ ὧν ἐπανελθὼν ἐνταῦθα ἐπλούτισε τὴν ἑαυτοῦ συλλογήν. Ἀποστέλλων ἑλληνικὰ φυτὰ ἐλάμβανεν εἰς ἀνταλλαγὴν τοιαῦτα ἐξ ἄλλων χωρῶν, πρὸς τοῦτο δ’ εἶχεν ἀναπτύξει πολλὰς σχέσεις μετὰ τῶν ἁπανταχοῦ ἐπιστημόνων ἰδίως
