ἔθνους ἐκινδύνευε ν’ ἀπολήξῃ εἰς οἰκτρὰν κωμῳδίαν. Ἐξ ἰδιογράφων ἐπιστολῶν τοῦ ἰδίου, δημοσιευθεισῶν ἤδη, καταφαίνεται τὸ μέγα πολεμικὸν φρόνημα, τὸ πληροῦν τὴν διάνοιαν καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ ἥρωος Γιαταγάνα. Τὰ ἐν Θεσσαλίᾳ πολεμικὰ γεγονότα ἐπῆλθον πρὸς κορεσμὸν τῆς εὐγενοῦς ταύτης φιλοδοξίας. Τὸ ἑξῆς ἀνέκδοτον μαρτυρεῖ περὶ τῆς ἀκρατήτου φιλοπολέμου ὁρμῆς τοῦ ἀνδρείου πολεμιστοῦ. Λέγεται ὅτι εὑρίσκετο εἰς τὸν ἐν τῇ θέσει Προφήτου Ἠλιοῦ ἀπέναντι τοῦ ἡμετέρου τουρκικὸν σταθμὸν συνδειπνῶν μετά τινος τούρκου λοχίου (τσαούση), μεθ’ οὗ διετέλει εἰς φιλικὰς σχέσεις ἀπὸ πολλοῦ, τὴν ἑσπέραν τῆς 10 Μαΐου. Εἰς τὸν κρότον τῶν ὀλίγῳ μακρὰν ἀνταλλασσομένων πυροβολισμῶν εἰς τοὺς γειτονικοὺς σταθμούς, παρῄτησεν ἀποτόμως τὸ δεῖπνον, ἠγέρθη ἀμέσως καὶ ἠκροάσθη, ἐννοήσας δ’ ὅτι τὸ πῦρ ἐγενικεύετο ἔδραμεν εἰς τὸν ἑλληνικὸν σταθμὸν καὶ ἥρπασε τὸ ὅπλον. Μετὰ μικρὸν δὲ ὅτε αἱ ἐχθροπραξίαι ἤρξαντο καὶ ἐκεῖ, ὁ Γιαταγάνας ἰδὼν τὸν τοῦρκον λοχίαν, ἐφώνησε: Τσαούση! πάρε κι’ αὐτό! καὶ σκοπεύσας ῥίπτει νεκρὸν τὸν πρὸ μικροῦ ὁμοτράπεζον. Κατὰ τὴν συμπλοκὴν ταύτην, καθ’ ἥν κοινῇ φήμῃ ἐπολέμησεν ὡς λέων, ἰδὼν τὸν ἀξιωματικὸν Δημητρακόπουλον φονευθέντα ἥρπασε τὸ ξίφος του, καὶ ὁρμήσας ἀκατάσχετος ἐν μέσῳ τῶν ἐπτοημένων ἐκ τῆς ἀνδρείας του ἐχθρῶν εὗρεν ἔνδοξον θάνατον.
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1887 - 260.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
260
