λοκοτρώνη καὶ ἐπὶ τῆς ὁποίας χρυσοῖς κεφαλαίοις γράμμασι ἐπιγέγραπται: Μελανὴ Βίβλος… Ἀστυνομική.
Ὁ ἀνθρακοπώλης μου, ὅστις φαίνεται ἔχων σχέσεις ἐναλλὰξ μετὰ τῶν ἀνθράκων καὶ τῶν ὑπογείων τῆς ἀστυνομίας, λαβὼν ἐκ λήθης μεθ’ ἑαυτοῦ ἐκ τῆς οἰκίας μου μετὰ τοῦ ἀντιτίμου καὶ τοὺς ἄνθρακας, ἐγένετο ἡ ἀφορμὴ ἡμέραν τινὰ ὅπως μεταβῶ καὶ τὸν ἀναζητήσω εἰς τὸ ἀστυνομικὸν κατάστημα, πρὸς ἐπιστροφὴν τοῦ ἀντιτίμου ἢ τῶν ἀνθράκων.
Εἰσῆλθον εἰς τὸ γραφεῖον τῆς ὑποδιευθύνσεως τῆς ἀστυνομίας, ἐντὸς τοῦ ὁποίου κατὰ τὴν ἀνατολικὴν γωνίαν ὑψοῦται τὸ τοῦ ὑπαστυνόμου Κολοκοτρώνη μικρὸν γραφεῖον, πρὸ τοῦ τοίχου τοῦ ὁποίου ἀναρτῶνται πίνακες ἀφίξεων, ἀναχωρήσεων, ἀτμοπλοίων, σιδηροδρόμων καὶ μυρίαι ἄλλαι ἱερογλυφικαὶ δι’ ἐμὲ σημειώσεις, ἔντυποι ἢ χειρόγραφοι, πλήρης λαβύρινθος, ἔνθα διὰ νὰ εἰσδύσῃ τις χρειάζεται τὸν μῖτον τοῦ… Κολοκοτρώνη. Ἐπάνω τοῦ γραφείου τούτου ἔκειτο βιβλίον τῶν ἀνωτέρω διαστάσεων, ὡς εἶδος album, ἐφ’ οὗ ἀνέγνων τον τίτλον: Μελανὴ Βίβλος.
Ὅτε ἤμην μεῖραξ μαθητὴς τοῦ Γυμνασίου ἐθεώρουν πολλάκις τὸν γυμνασιάρχην μας, εἶδος παχυδέρμου, εἰσερχόμενον εἰς τὴν τάξιν μετὰ βαρέος καὶ ἐπισήμου ὕφους, ὡς πεφωτισμένου προέδρου ἐνόρκων, κρατοῦντα ὑπὸ μάλης πηχυαῖον βιβλίον καὶ ἀπειλοῦντα ὅτι θὰ περάσῃ τοὺς ἀδιορθώτους ἀτάκτους εἰς τὴν μελανὴν βίβλον. Ῥῖγος φρίκης ἢ γελώτων, ἀναλόγως τῆς ἰδιοσυγκρασίας ἑκάστου, διέτρεχε τὰς τάξεις τῶν μαθητῶν πρὸ τῆς ἀπειλῆς τῆς μυστηριώδους ποινῆς. Ἐνίοτε εἴδομεν καὶ τὴν τελετὴν τῆς ἐγγραφῆς ἐν τῇ μελανῇ βίβλῳ ὑπὸ τοῦ σοβαροῦ γυμνασιάρχου. Ἀλλὰ μίαν ἡμέραν, ἐπειδὴ ἐγένετο ἀπόπειρα πράξεως πυρὸς κατὰ τῶν ξανθῶν παραγναθίδων τοῦ καθηγητοῦ τῆς Γαλλικῆς, ὁ γυμνασιάρχης εἰσελθὼν ὑπέρυθρος ἐκ τῆς ὀργῆς καὶ ἔνοπλος μετὰ τῆς ἀπαραιτήτου μελανῆς βίβλου του, ἀπήγγειλε μέ φωνὴν ἐθνικοῦ ὀργάνου, ἐν μέσῳ ἱερᾶς σιγῆς ἡμῶν, τὴν τρομερὰν ἀπόφασίν
