Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1887 - 230.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
230

νεγνώρισε τὸν υἱόν του, καὶ ἡ πατρική του καρδία δὲν ἠδύνατο πλέον νὰ κρατηθῆ. Ἠγέρθη αἴφνης, ὑπερεπήδησε τὸ περίφραγμα τῆς τρίτης θέσεως, καὶ ἐνῷ ἄλλοι προσεπάθουν νὰ τὸν ἐμποδίσωσι «πρὸς Θεῶν·» ἀνέκραξε, «ἄφετέ με νὰ τὸν σώσω ἡ νὰ ἀποθάνω, εἷνε ὁ υἱός μου», καὶ εὐθὺς δρομαίως κατήρχετο τὴν στενὴν κλίμακα ὁ Ἀμύντας ὑψηλὸς τὸ παράστημα καὶ σεβάσμιον ἔχων τὸν πώγωνα.

Εἰς τὴν στιγμὴν ἔφθασεν εἰς τὰς σιδηρᾶς κιγκλίδας, μετὰ νεανικῆς ῥώμης καὶ ταχύτητος ἀνερριχήθη καὶ δι’ ἑνὸς πηδήματος πρὸς ἔκπληξιν πάντων ἦτο ἐν τῇ παλαίστρα.

Ἡ θέσις, ἔνθα ἔστη ἦτο πρὸ τῶν ἑδωλίων τῶν ἐπισήμων καὶ ἐγγὺς τοῦ Βαλερίου, ὅστις ὄρθιος ἤδη ἔβλεπε τὸ παράδοξον γεγονός. Ὁ καταδιωχθεὶς εἶχε φθάσει εἰς ταύτην ἀκριβῶς τὴν θέσιν, τὸ σεῖστρον εἶχε πέσει ἐκ τῆς χεῖρός του, τὸ δὲ ζῷον ὀλίγα βήματα μακρὰν ἀνωρθώθη καὶ χαῖνον ἦτο ἕτοιμον νὰ ὁρμήσῃ κατὰ τοῦ θύματός του. Ἀλλὰ κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην κατέπεσε πρὸ αὐτοῦ στίλβον ξίφος, ὅπερ ὁ φίλος του εἶχε ῥίψει, ὁ Ἀμύντας εὐθὺς λαμβάνει αὐτὸ καὶ τὸ σεῖστρον, καὶ τοῦτο μὲν ἐμπηγνύει εἰς τὸ χαῑνον τοῦ θηρίου στόμα, διὰ δὲ τοῦ δικόπου ξίφους διαπερᾷ τὴν κοιλίαν τῆς ἄρκτου, ἥτις ἀγρίους ἐκβάλλουσα μηκυθμοὺς πίπτει νεκρά. Οἱ δύο ἄνδρες ἐναγκαλίζονται μετὰ τοῦτο καὶ βρέχονται δι’ ἀφθόνων δακρύων. Οἱ θεαταὶ ἐγείρονται ἐκ τῶν θέσεών των καὶ ἔκπληκτοι θεῶνται τὴν παράδοξον σκηνήν. Ἀπὸ τοῦ στόματος χιλιάδων ἀνθρώπων ἐκρήγνυνται ἐπευφημίαι. Εἷς δὲ τῶν ἀστυνόμων ἐγερθεὶς καὶ διὰ τοῦ κήρυκος ἐπιβαλὼν τὴν σιγὴν ἠρώτησε τὸν λαὸν, ἂν ἐπιθυμῇ νὰ ἀπαλλαχθῇ ὁ σωθείς. Πάντες μιᾷ φωνῇ τότε ἀπήτησαν οὐ μόνον νὰ ἀπαλλαχθῇ τῆς καταδίκης, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποδοθῇ αὐτῷ ἡ ἐλευθερία. Ὁ κύριός του ὑπείκων εἰς τὴν ἀπαίτησιν τοῦ λαοῦ ἐνέδωκε τότε, ὁ δὲ κῆρυξ ἀνεῖπεν ὅτι ὁ δοῦλος Φιλάμμων ἐξ Ἐφέσου, ὁ Ἀμύντου υἱὸς, εἷνε ἐλεύθερος καὶ δύναται νὰ πορευθῇ, ὅπου θέλει.

Ἀπερίγραπτος ὑπῆρξεν ἡ χαρὰ πάντων, ὁ Ἀμύντας καὶ ὁ υἱὸς ἐνηγκαλισμένοι καὶ ἐπευφημούμενοι ἐξελθόντες τοῦ ἀμφιθεάτρου μετέβησαν εἰς τὸν οἶκον τοῦ φιλοξένου Βαλερίου, ἔνθα ὁ Φιλάμμων ἐπὶ ἡμέρας πολλὰς διηγεῖτο εἰς τὴν οἰκογένειαν τοῦ οἰκοδεσπότου τὴν ἱστορίαν του.

Ἀφίνομεν τοὺς ἀναγνώστας τοῦ Ἡμερολογίου ὑπὸ τὴν φιλόξενον ταύτην τοῦ Βαλερίου οἰκίαν ἐλπίζοντες κατὰ τὸ ἑπόμενον