Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1887 - 220.jpg

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
220

περὶ τὴν τέχνην γνώσεις του περιηγήθη ὁ νέος τεχνίτης πολλὰς πόλεις καὶ χώρας καὶ ἐκτήσατο φήμην μεγάλην. Διῆλθε πᾶσαν τὴν ὡραίαν Ἰωνίαν, ἐπεσκέψατο τὰς Ἀθήνας καὶ μετὰ σεβασμοῦ ἀνῆλθεν εἰς τὴν Ἀκρόπολιν καὶ ἐθαύμασε τὰ ἱερὰ τεμένη καὶ τὸν ναὸν τῆς Παρθένου Ἀθηνᾶς. Ἐν Δελφοῖς καὶ Ὀλυμπίᾳ εἶδε τὰ λαμπρὰ ἱερὰ τὰ πολυάριθμα καλλιτεχνικὰ ἀναθήματα, ἐν δὲ ταῖς πλουσίαις πόλεσι τῆς Ἰωνίας, ἐν Σάμῳ, Μιλήτῳ καὶ Ἁλικαρνασσῷ συνανεστράφη μετὰ τῶν ἐπισημοτάτων τῆς ἐποχῆς καλλιτεχνῶν. Ἐπανελθὼν δὲ εἰς τὴν πατρίδα πλήρης γνώσεων, τιμῶν καὶ ἀμοιβῶν, συνεζεύχθη εὐθὺς μετὰ ἐξαιρέτου νεάνιδος, καὶ μετ’ ὀλίγον ἐκτήσατο ἐξ αὐτῆς υἱὸν, ὅστις ἐγένετο ὡραῖος καὶ χρηστὸς πρὸς χαρὰν τῶν γονέων καὶ συμπολιτῶν του.

Ἐπὶ πολὺν χρόνον ἔζη εὐτυχὴς ὁ Ἀμύντας, καὶ πανταχοῦ ἐξηπλώθη ἡ φήμη του. Διότι καίτοι πολλοὶ τεχνῖται ἐν Ἐφέσῳ κατεσκεύαζον ἀγάλματα τῆς Ἀρτέμιδος καὶ ἄλλων θεῶν, οὐχ ἧττον τὰ ἐν τῷ ἐργαστηρίῳ του παρασκευαζόμενα ἦσαν τὰ μᾶλλον ἐζητημένα.

Ἀλλὰ μετ’ ὀλίγον ἔλαβεν ἐντολὴν νὰ πλεύσῃ εἰς Ἀλεξάνδρειαν, ὅπως κατασκευάσῃ κολοσσιαῖον ἄγαλμα του ἰαματικοῦ θεοῦ Σεράπιδος. Ἡ σύζυγός του ἀπέτρεπεν αὐτὸν, φοβουμένη τὸν θαλάσσιον πλοῦν, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε τόσην ἐπιθυμίαν νὰ καταλίπῃ τὴν πατρίδα του, ἂν μὴ προσείλκυεν αὐτὸν ἡ ἀμοιβὴ τῶν 600,000 σεστερτίων, (150,000 δραχ.) ἃ τῷ προσήνεγκον οἱ Ἀλεξανδρῖνοι διὰ τὴν κατασκευὴν τοῦ ἀγάλματος. Ἀλλὰ καὶ ὁ υἱός του παρεκίνει αὐτὸν εἰς τοῦτο, θέλων νὰ ἴδῃ τὴν Αἴγυπτον περὶ ἧς πολλὰ θαυμάσια διηγοῦντο αὐτῷ ἐπιδημοῦντες ἱερεῖς ἢ ἄλλοι περιηγηταὶ ἐκεῖθεν ἐρχόμενοι. Ἔπειτα δὲ φαίνεται ὅτι οὗτος εἶχε μυηθῆ εἰς τὴν λατρείαν τῆς Ἴσιδος, καὶ ἐπεθύμει νὰ μάθῃ τὴν σοφίαν τῶν ἱερέων.

Ἐπέβησαν λοιπὸν πλοίου καὶ συνοδευόμενοι ὑπὸ πολεμικῆς ῥωμαϊκῆς νηὸς, ἥτις ἔφερε στρατιώτας εἰς Ἀλεξάνδρειαν, ἔπλεον ἥσυχοι. Ἀλλ’ οἱ θεοὶ ἀπεφάσισαν ἄλλως. Μόλις εἶχον διέλθει τὴν Ῥόδον, τρομερὰ τρικυμία ἀπεχώρισεν αὐτοὺς τῆς πολεμικῆς νηὸς, καὶ παρέφερεν αὐτοὺς παρὰ τὴν Κύπρον, ἔνθα συνελήφθησαν ὑπὸ Φοινίκων πειρατῶν, οἵτινες ἐκόμισαν αὐτοὺς εἰς Δῆλον καὶ ἐκεῖ ἐν τῇ ἀγορᾷ ἐπώλησαν ὡς δούλους. Ἦτο ἡ τελευταία φορὰ καθ’ ἣν εἶδεν ὁ δυστυχὴς Ἀμύντας τὴν σύζυγόν του. Μεθ’ ὅλας του τὰς παρακλήσεις τοῦ νὰ πωληθῶσιν τοὐλάχιστον ὁμοῦ, κατέ-