νατό τις νὰ μαντεύσῃ πόσον μακρὰν εἷνε ἡ κατοικία αὐτοῦ ἀπὸ τὸν Ἰσημερινόν, ἢ ὅπως λέγουν οἱ γεωγράφοι εἰς ποῖον γεωγραφικὸν πλάτος κατοικεῖ. Καὶ περίεργος σύμπτωσις ὅτι πρὸς τὴν θεωρίαν αὐτὴν συνεβιβάζοντο καθ’ ὁλοκληρίαν καὶ ἅπασαι αἱ παρατηρήσεις αἱ γινόμεναι ἐντὸς τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Εἰς τὰ βορειότερα μέρη ὅπου αἱ ἡλιακαὶ ἀκτῖνες εἷνε ὀλιγώτερον καυστικαί, οἱ κάτοικοι εἷνε ξανθοί, εἰς τὴν Ν. Εὐρώπην καὶ τὴν Β. Ἀφρικὴν ὅπου αὐξάνεται ἡ θερμότης τοῦ ἡλίου, εἷνε μελαγχρινοί, εἰς τὸν ἄνω Νεῖλον καὶ εἰς τὰς Ἰνδίας, μαῦροι. Ἀλλ’ ἡ θεωρία αὕτη, ἥτις ἐφαίνετο ὅτι ἦτο ὀρθὴ ἐντὸς στενοῦ κύκλου γινομένη, ἀπεδείχθη πλημμελὴς μετὰ τὴν ἀνακάλυψιν τοῦ νέου κόσμου καὶ μετὰ τὰς πλουσίας παρατηρήσεις, τὰς ὁποίας καὶ ὡς πρὸς τοῦτο ἡ νεωτέρα ἐπιστημονικὴ γεωγραφία ἀπεθησαύρισεν. Οἱ διάφοροι κάτοικοι τῆς Ἀμερικῆς, πρὸς οὓς εἶχον φθάσει οἱ Ἱσπανοὶ κατὰ διάφορον γεωγραφικὸν πλάτος, οὐ μόνον δὲν ἦσαν κεχρωματισμένοι κατὰ τὰς θεωρίας τῶν παλαιῶν γεωγράφων, ἀλλ’ ἐπαρουσίαζον τόσας ποικιλίας ἀσυμβιβάστους πρὸς τὴν θεωρίαν ἐκείνων, ὥστε ἢ ἔπρεπε νὰ ἐγκαταλειφθῇ ἡ θεωρία ἡ παλαιὰ ἐντελῶς ἢ τοὐλάχιστον ἔπρεπε νὰ ζητηθῇ ἄλλη διάφορος πρὸς ἐξήγησιν τῶν φαινομένων ἐκείνων.
Ἀντὶ τῶν πολλῶν παραδειγμάτων περιοριζόμεθα νὰ ἀναφέρωμεν ὅτι οἱ Πουέλχοι τῆς Ἀργεντίνης ἐν τῇ Ν. Ἀμερικῇ εἶναι πολλῷ μελάντεροι τῶν κατοίκων τῆς Παραγουάης, ἐν ᾧ οἱ πρῶτοι οἰκοῦσιν ἀπὸ τοῦ Ἰσημερινοῦ ἀπώτερον τῶν ἄλλων. Μάλιστα λέγουσι περὶ τῶν Παραγουινῶν ὅτι εἶνε τόσον λευκοί, ὥστε γυναῖκες ἐνδυόμεναι εὐρωπαϊκὴν στολὴν θὰ συνεχέοντο πρὸς Εὐρωπαίας. Ἐκτὸς δὲ τούτου πάντες γινώσκομεν ὅτι οἱ βορειότατα οἰκοῦντες Λάπωνες, Βογγοῦλοι, Ὀστιάκοι, κλπ. εἷνε μελαγχρινοί.
Κατὰ τὰ ἀνωτέρω εἰρημένα δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ὁ ἥλιος δὲν εἷνε ἡ αἰτία τῆς μελανίας τοῦ δέρματος καὶ ἀφ’ οὗ τοῦτο δὲν εἶνε πρέπει νὰ ζητηθῇ ἄλλη ἢ μία ἢ πολλαί. Ἀλλὰ πρὶν ζητήσωμεν τὴν αἰτίαν τοῦ φαινομένου τούτου, εἷνε ἀνάγκη νὰ ἀναφέρωμεν φαινόμενα, τὰ ὁποῖα δύνανται νὰ
