τῆς ὕπερθεν τοῦ ὁμωνύμου ἐπινείου τῶν Φιλιατῶν κειμένης· Ἡ ὀθωμανικὴ κυβέρνησις κατόπιν τοῦ γεγονότος τούτου ἔπεμψεν ἐκ Κων)πόλεως, μηχανικοὺς, ἵνα ἐξετάσωσι τὸ αἴτιον τῆς καταβυθίσεως καὶ ἴδωσι μὴ καὶ ἡ λοιπὴ κώμη διατρέχει τὸν αὐτὸν κίνδυνον. Οἱ ἐπιτετραμμένοι τὴν ἔρευναν καὶ ἐξέτασιν ἀπεφάνθησαν περὶ ἀμέσου μετοικήσεως τῶν κατοίκων παρὰ τὸ ὁμώνυμον ἐπίνειον, διότι ὁ κίνδυνος μέγας, καθόσον ὑπὸ τὸ βουνὸν, ἐφ’ οὗ κεῖται ἡ κώμη ὑπάρχει ἄφθονον ὕδωρ σχηματίζον λίμνην, ὁ δὲ φλοιὸς αὐτοῦ εἶναι τόσον λεπτός, ὥστε τὸν ἔσχατον διατρέχει κίνδυνον ἐν περιπτώσει νέου σεισμοῦ νὰ διαρραγῇ καὶ καταῤῥεύσῃ καὶ τὰ πάντα γίνωσιν ἄβυσσος. Ὅτι δὲ ἡ γνώμη αὐτῶν εἶναι ἀληθὴς μαρτυρεῖ καὶ τὸ ἑπόμενον:
Οἱ κάτοικοι τῆς κώμης Σαγιάδος ξυλεύονται ἐκ τῆς ὄπισθεν τῆς κώμης αὐτῶν βαρείας κλιτύος τοῦ ὁμωνύμου βουνοῦ, ὅπερ διέρχονται, ἵνα μεταβῶσι πρὸς ξύλευσιν. Διερχόμενοι δὲ αὐτὸ καὶ μάλιστα κατὰ τὸ θέρος ἀκούουσι συνεχῆ ὑπόγειον κρότον ῥεόντων ὑδάτων ἀπὸ βορρᾶ πρὸς μεσημβρίαν. Ὁ κρότος δὲ οὗτος γίνεται ἔτι μᾶλλον ἀκουστός, ὅταν τις προσηλώσῃ τὸ οὖς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπερ μαρτυρεῖ καὶ τὴν ὑπὸ τὸ ὅρος ὕπαρξιν ἀφθόνων ὑδάτων καὶ τὸ λεπτὸν τοῦ φλοιοῦ αὐτοῦ. Τὸν ἐκ τῶν ῥεόντων δι’ ὑπογείων καταρρακτῶν ὑδάτων κρότον ἐκλαμβάνουσιν οἱ κάτοικοι, καὶ ἰδίᾳ αἱ γυναῖκες, ὡς ἔργον δαιμόνων οἰκούντων ὑπὸ τὸ βουνὸν τοῦτο, ὅπερ ἐν συνοδίᾳ αὗται διέρχονται μεταβαίνουσαι τὸ θέρος πρὸς ξύλευσιν.
Φαίνεται λοιπὸν ὅτι τὰ ὕδατα τῆς ὑποχθονίου λίμνης τῆς Γοραντσῆς ῥέουσι πρὸς τὸ μέρος τοῦτο, καὶ τὸν μὲν χειμῶνα ἄφθονα ὄντα ὑπερπληροῦσι πάντα τὰ κοιλώματα καὶ ψόφος δὲν ἀκούεται, τὸ δὲ θέρος ἐλαττούμενα ῥέουσι κατωφερῶς ἢ πίπτουσιν ἐκ καταρρακτῶν καὶ ἀκούεται ὁ κρότος αὐτῶν. Ἀλλὰ περὶ πάντων τούτων ἀπαιτοῦνται ἔρευναι ἐπιστημονικαὶ, ἵνα θετικῶς ἀποφανθῇ τις.
Καὶ οἱ μὲν κάτοικοι τῆς Σαγιάδος ἔχουσι κακὴν ἰδέαν
