τυλισσομένων σκηνῶν. Ὅλη ἡ προσοχὴ ἐπ’ αὐτοῦ. Διὰ τῶν δύο ἀπεράντων του ἄκρων, καὶ διὰ δύω γιγαντιαίων χειρῶν κρατεῖ, σφίγγει, περιπτύσσεται εἰς μεγαθηριώδη ἀγκάλην τὴν Σμύρνην ὁλόκληρον καὶ ὑποτάσσει αὐτὴν, ὡς μαγνητισθεῖσαν ὑπὸ τὰ νεύματα του, τὰς ἀπαιτήσεις, τοὺς νεωτερισμούς. Καὶ ἐκείνη κλίνουσα, πιεζομένη τῷ παραχωρεῖ ἀνὰ ἓν ὅλα — τὰς ἀνέσεις της, τὰς ὀρέξεις, τὰς ἐλευθερίας, τὰ ἰδεώδη της, τὸ παρελθόν!… Ἀλλ’ ἡ ἐκτραχήλισις ἐξακολουθεῖ, μεγεθύνεται. Καὶ μίαν ἡμέραν μετὰ ζωηροτέραν σαγήνευσιν ἣν πρὸ τῶν ὀμμάτων της ἀρύεται ἀκόρεστον, παρισινίζον, ὡς ὀργιαστὴς ἐπιτήδειος ὑπὸ την πλουσίαν της ἐσθῆτα, τὴν ὁποίαν ὅπως τῷ ἀρέσκει περιβάλλεται, θὰ ἐπιζητήση τὴν τιμήν της, ὡς τοῦ ἔρωτός των τὸν λιβανωτόν!…
Ἀλλὰ καὶ μὴ ἐπιμείνητε πολὺ εἰς τὴν εὐστάθειαν αὐτῶν τῶν ἐρώτων. Ἐὰν φύωνται ὡς μύκητες, ἀποσβέννυνται ὅμως ὡς τὰ ἡμερόβια φύλλα τῶν ἀθηναίων δημοσιογράφων. Ἐδῶ δὲν εἶναι εὔκολον νὰ συναντήσῃς κατὰ τὸν στίχον τοῦ Μυσσέ· «ἀτελειώτους ἔρωτας, ὡσὰν τὰς λιτανείας.» Καὶ εἰς αὐτὸν τὸν εὐδαίμονα τόπον, ἔνθα ἡ καλλονή περιβαλλομένη μυρίας σαγηνευτικὰς μορφὰς, ἐμφανίζεται ἀνὰ πᾶν βῆμα συγχίζουσα τὸ βλέμμα, ὡς τὰ δείγματα ἐν τῇ ἐκλογῇ, ἡ προτίμησις ὁμολογουμένως τῆς μιᾶς θὰ ἦν ἁμάρτημα, ὅπερ δὲν θὰ ἐπέτρεπε πιστεύομεν οὐδ’ αὐτὴ ἡ ἀνεκτικότης [...] Μακράκη. Ἐδῶ ἁντιθέτως εἰμπορεῖ νὰ ἐγερθῇ ἡ [...] Μύρωνος; Νὰ ἔχωσιν αἱ γυναῖκες ἓν στόμα διὰ νὰ [...] τὰς ἐγκλείσῃ εἰς ἓν φίλημα. Ὥστε… τὰ περὶ [...]ρρυθμιστικὰ νομοσχέδια τοῦ κ. Τρικούπη κατὰ το[...]χιστον ἐνταῦθα δὲν θὰ εὐδοκίμουν. Διότι ὅλαι τὰ ἔχουσιν.
Ἀλλὰ ἐρωτήσατε καὶ τὴν ἀξιότιμον δεσποινίδα, ἀπ’ ἐκεῖ. Il n’ est pas dans les habitudes — διὰ νὰ μεταχειρισθῶμεν λέξεις, τὰς ὁποίας ἡμιγαλλίζουσα θὰ ἔρριπτεν ἄφευκτα — τοιαύτη τις ὀθελικὴ κατάστασις. Ἐκείνη, κύριε μου, ἐννοεῖ τὸ γοῦστο της. Τράκ! καὶ τὸ καλειδοσκόπιον ν’ ἀλλάσσῃ τοπεῖα καὶ πρόσωπα. Καὶ κατὰ τοῦτο εἶναι ἡ ζωντανὴ τοῦ οὐρανοῦ της ἀντανάκλασις· Ἀρέσκεται μᾶλλον εἰς τὰ μικρὰ νεφύδρια τὰ στολίζοντα διὰ τῆς
