Κρητικοῦ. Τοσαύτη δ’ ὑπῆρξεν ἡ ἐπιτυχία τῶν ἔργων τούτων ὥςτε ὁ νέηλυς μουσουργὸς ἐξελέγη εὐθὺς καὶ ὁμοφώνως μέλος τῆς Société, ἀριθμούσης τὸ 147ον ἤδη ἔτος ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της καὶ τοὺς διασημοτέρους ἐρασιτέχνας τῆς μουσικῆς μεταξὺ τῶν ἑταίρων αὐτῆς. Τῷ 1883 ἐν Παρισίοις ἐξεπόνησε τέσσαρα περιπαθῆ τεμάχια Morceaux Orientaux καί τινας romances «Le spadassin» ἅτινα ἠγόρασεν ὁ ἐκδότης Ricordi ἀντὶ ἁδροῦ τιμήματος. Ἓν τῶν τεμαχίων τούτων ἐξετελέσθη ὑπὸ τὰς ζωηρὰς ἀνευφημίας ἐπιλέκτου παρισινοῦ κόσμου ἐν τῇ αἰθούσῃ τῆς Société τῇ 3ῇ Μαΐου ἰδίου ἔτους. Κατὰ τὴν αὐτὴν περίπου ἐποχήν, εἰκοσαέτης ἀκόμη, ὁ Σαμάρας ἐδοκίμαζε τὴν μελοποιητικὴν αὑτοῦ εὐχέρειαν ἀσχολούμενος περὶ τὴν σύνθεσιν τοῦ πρώτου τριπράκτου μελοδράματος Medjé, ὅπερ περάνας ἔμελλε νὰ ἐκχωρήσῃ διὰ συμβολαίου καὶ ἀντὶ μεγάλης ἀμοιβῆς τῷ Ricordi, ἀλλ’ ὅπερ εἶτα ἀπέσυρε, διότι ὁ ἐκδότης οὗτος, συνεπείᾳ προηγουμένων ἀναποδράστων ὑποχρεώσεων πρὸς τρίτους, ἤθελε βραδύνει τὴν ἐπὶ τῆς σκηνῆς ἀναβίβασιν τοῦ μελοδράματος τούτου, ὅπερ ἤδη μεταφραζόμενον ὑπὸ τοῦ κ. F. Fontana παρασταθήσεται ἐπίσης ἐν Ἰταλίᾳ. Τῷ 1885 ἐν τῷ Grand Concert du Trocadéro, ἔνθα ἔψαλεν ἡ διάσημος Νίλσων, ἐξετελέσθη νεώτερον αὐτοῦ ἔργον «Chitarrata» ὑπὸ δέκα κιθαρῳδῶν, δέκα μανδολίνων καὶ ὁλοκλήρου τῆς ὀρχήστρας. Μετὰ τὴν ἐκτέλεσιν αὐτοῦ ὁ Gounod ἐγερθεὶς ἠσπάσθη δημοσίᾳ τὸ μέτωπον καὶ συνεχάρη ζωηρότατα θλίβων τὴν χεῖρα τοῦ Σαμάρα.
Ἀλλ’ ὅ,τι ἰδίως ἐκορύφωσε τὴν περὶ τοῦ ἕλληνος μελοποιοῦ ἔξοχον φήμην ὑπῆρξε τὸ τελευταῖον αὐτοῦ μελόδραμα «Flora Mirabilis,» οὗ ἡ καταπληκτικὴ ἐπιτυχία ἀποβαίνει ἀνωτέρα οἱαςδήποτε περιγραφῆς. Τὸ καλλιτεχνικὸν περιοδικὸν τοῦ Μιλάνου «Il Theatro illustrato» ἀποφαίνεται ὅτι πρέπει τις ν’ ἀναδράμῃ εἰς τὴν
