Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
153
ΠΟΤΑΜΟΙ και ΘΑΛΑΣΣΑ
ΜΥΘΟΣ
Πικρῶς οἱ Ποταμοὶ παρεπονοῦντο
κ’ ἐβόων ἐναντίον τῆς Θαλάσσης,
κ’ ἐκ τῆς βοῆς δεινῶς συνεκλονοῦντο
αἱ ἀχανεῖς τοῦ σύμπαντος ἐκτάσεις:
«Ὤ! Θάλασσα, ς’ τοὺς κόλπους σου ἡμεῖς
»γλυκεῖς καὶ διαυγέστατοι χυνόμεθα,
»καὶ ἀπ’ ἐκείνης, οἴμοι, τῆς στιγμῆς
»πικροὶ καὶ ἁλμυροὶ εὐθὺς γινόμεθα!
»Ὤ! Θάλασσα, στοιχεῖον φθονερὸν,
»αἴ! ὅρια δὲν ἔχει ἡ κακία σου…
»τὸ ἄριστον τῶν ποταμῶν νερὸν
»τὸ δηλητηριάζει ἡ πικρία σου!»
Κ’ ἡ Θάλασσ’ ἀπεκρίθη: «Ποταμοί μου,
»ἀδίκως κατ’ ἐμοῦ παραπονεῖσθε…
»Τί πταίω ’γώ; μὴν ἔρχεσθε μαζί μου
»ἄν ἁλμυροὶ δὲν θέλετε νὰ εἶσθε».
Παναγιωτησ Ι. Φερμποσ.
