στεροι, οἱ ἑλληνοπρεπέστεροι τῶν υἱῶν της ἐγκαταλείπουσιν αὐτὴν, χωρὶς οὐδὲ κἂν ἓν δάκρυ τὸ ὄμμα των νὰ ὑγράνη; Ποῦ λοιπὸν εἶναι ἡ ὡραία ἐκείνη τῶν Φιλικῶν νύμφη, ἣν καίτοι δούλην μετὰ παλμῶν καὶ ἁγίας θέρμης καὶ μακρὰν εὑρισκόμενοι ἀνεπόλουν καὶ ἐρρέμβαζον, ἀπὸ τῶν ἀπεράντων τῆς Ῥωσσίας στεππῶν μέχρι τοῦ περικαλλοῦς Βοσπόρου, καὶ ἀπὸ τῶν πόλων μέχρι τῶν Πυραμίδων ἓν μόνον χρυσοῦν ὄνειρον ἀνέπλασσον, τὴν θραῦσιν τῶν δεσμῶν της;
Ποῦ λοιπὸν κεῖται ἡ Ἑλλάς, ἀφοῦ εὑρίσκει τις αὐτὴν μᾶλλον ἐν Ἀγγλίᾳ, Γαλλίᾳ, Αὐστρίᾳ, Ἰταλίᾳ, Ῥωσσίᾳ καὶ Ἀμερικῇ μᾶλλον ἢ παρὰ τοὺς πρόποδας τοῦ γηραιοῦ καὶ ἱοστεφάνου Ὑμηττοῦ.
Ποῦ λοιπὸν κεῖται ἐκείνη, ἣν ἔψαλλεν ὁ Βύρων, ὁ Οὑγκὼ καὶ ὁ Μύλλερ, ἀφοῦ ὁ μὲν Βύρων ἠδύνατο νῦν νὰ τὴν εὕρῃ μᾶλλον ἐν Μαγχεστρίᾳ, ὁ Οὑγκὼ ἐν Μασσαλίᾳ καὶ ὁ Μύλλερ ἐν Τεργέστῃ;
Ποῦ λοιπὸν κεῖται ἡ Ἑλλὰς, ἀφοῦ οἱ μικρομεγάλοι ἐκεῖνοι Γραικύλοι ἐπιστρέφοντες πλήρεις στόμφου καὶ τύφου ἐξ Εὐρώπης, ἔνθα μόνον τὴν νέαν ὅλως ἐπιστήμην τῆς Ρεκλάμας ἐσπούδασαν πειρῶνται δίκην Σαλμονέων νὰ κεραυνοβολῶσι τοὺς ὀλίγους Ἕλληνας οἵτινες ἐν τῇ ξένῃ τιμῶσι τὴν Ἑλλάδα; Ποῦ κεῖται ἡ Ἑλλάς;
Μαντεύω τὴν ἀπάντησίν σου, ἀγαπητέ μοι, καὶ διὰ τοῦτο δὲν περιμένω αὐτὴν, ἀλλὰ χαράσσω:
Ἔρρωσο
Γ. Κ. Στρατηγησ.
