ὑποδύονται τὸ ἱερὸν τῆς Ἑστιάδος πρόσωπον ἀφοῦ πρότερον ἐν τῇ πατρίδι αὐτῶν ἐπὶ πολὺ διετέλεσαν ἱέρειαι ἐν τῷ ναῷ τῆς Κυθηρείας!
Τίς δύναται νὰ ψέξῃ τὸν Παππαδιαμαντόπουλον, ὅτι ὑπὸ γαλλικὸν γράφει ψευδώνυμον πρὶν ἢ ἐκγαλλισθῇ ἡ καρδία του; Δὲν εἶναι ἆρα ὁ φοιβόληπτος οὗτος τῶν Μουσῶν ὑποφήτης μία ἔτι φαεινὴ ἀπόδειξις τῆς μεγάλης ἐκείνης αἰσθητικῆς ἀληθείας, ἣν καί ὁ Ροΐδης ἠσπάσθη, ὅτι ὅπως ἀναθάλλῃ τὸ ποιητικὸν τάλαντον, ποιητικῆς δεῖται ἀτμοσφαίρας;
Πόσα ἠδυνάμην νὰ σοὶ γράψω περὶ τῶν διαπρεπῶν ἑλλήνων ζωγράφων, Γκίζη καὶ Ἰακωβίδου, οἵτινες ἐν Γερμανίᾳ μορφωθέντες καὶ ἀρίστους πίνακας ἑλληνικῆς ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ὑποθέσεως δημιουργοῦντες οὔτε κἂν ἀναμιμνήσκουσι τοῖς Γερμανοῖς ὅτι, μεθ’ ὅλας τὰς ἀνοησίας τοῦ συμπατριώτου αὐτῶν Φαλμεράϊερ, οὗτοι εἶναι οἱ γνήσιοι ἀπόγονοι τοῦ Ζεύξιδος καὶ τοῦ Ἀπελλοῦ! Ποσάκις βλέπων ἔργα τῶν δύο τούτων ἑλλήνων ὡς τὸ «Τάξιμο» καὶ τὸν «Κουρέα τοῦ χωρίου» τοῦ πρώτου, καὶ τὸν «Μικρὸν ἀκόρεστον» τὰ «Παιδικὰ παθήματα» κλ. τοῦ δευτέρου ἐν τοῖς πλείστοις γερμανικοῖς περιοδικοῖς, ᾐσθάνθημεν ἰσχυρῶς παλλομένην τὴν καρδίαν ἐκ τῆς μυστηριώδους ἐκείνης συγκινήσεως, ἣν ὁ ἐπί μακρὸν τήν πατρίδα νοστήσας ἠσθάνθη μόνον! Δὲν ἦτο ἆρά γε προσφορώτερος ὁ πάντοτε μειδιῶν τῆς Ἀττικῆς οὐρανὸς, ὁ τόσον πλούσιος εἰς γραμμὰς, χρώματα καὶ κάλλος, πρὸς ἀνάπτυξιν τοῦ γραφικοῦ αὐτῶν ταλάντου; Ὢ, πολιτικὴ, πολιτική!
Τίς θέλει ἐπαναφέρει ἐκ Μιτυλήνης τὸν διαπρεπῆ φιλόλογον Βερναρδάκην, ὅστις, ὅπως λησμονήσῃ τὰς πικρίας καὶ τὴν ἀπογοήτευσιν, τὰς ὁποίας ἐξ Ἀθηνῶν ἀπεκόμισε, φυτεύει τώρα ἐν τῷ κήπῳ του γεώμηλα καὶ ῥαφανίδῥας καὶ γράφει περὶ παντούφλας!! ὁ ποιητὴς τῆς «Μερόπης» καὶ τῆς «Μαρίας Δοξαπατρῆ»;
Καὶ προτιμῶσι νὰ στερῶνται τῶν ἀτθίδων νυκτῶν οἱ ἀληθεῖς οὗτοι Ἕλληνες, προτιμῶσι νὰ φέρωσι τὴν πατρίδα ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ εἰς τὰ ὄνειρα αὐτῶν μᾶλλον ἢ νὰ βλέπωσι τὰ ὀνόματα
